Assad u bë president në vitin 2000 pasi babai i tij Hafez vdiq.
Ai ruajti dominimin e sektit të tyre pakicë alavit në vendin me shumicë myslimane sunite, përcjell Bota sot.
Ai gjithashtu siguroi statusin e Sirisë si një aleat iranian armiqësor ndaj Izraelit dhe SHBA-së.
I formuar në vitet e para nga lufta në Irak dhe kriza në Liban, sundimi i Asadit është përcaktuar nga lufta civile.
Kjo doli nga Pranvera Arabe e vitit 2011, kur sirianët që kërkonin demokraci dolën në rrugë.
I cilësuar si "kafshë" në vitin 2018 nga Presidenti i SHBA Donald Trump për përdorimin e armëve kimike - një akuzë që ai e mohoi - Assad i ka kaluar shumë prej liderëve të huaj që besonin se vdekja e tij ishte e afërt.
Në ditët e para të konfliktit ai humbi një pjesë të Sirisë nga rebelët, por regjimi i tij ripohoi kontrollin e tij në vend. Deri tani.
Sfondi
Bashar nuk ishte gjithmonë i destinuar për presidencë.
Hafëzi kishte krijuar një djalë tjetër, Basselin, për ta trashëguar atë.
Por kur Bassel vdiq në një aksident automobilistik në vitin 1994, Bashar u shndërrua nga një mjek okular në Londër - ku studioi si pasuniversitar - në trashëgimtar të dukshëm.
Me t'u bërë president, Assad dukej se miratoi reforma liberale, të përshkruara me optimizëm si "pranvera e Damaskut".
Ai liroi qindra të burgosur politikë, bëri hapa drejt Perëndimit dhe hapi ekonominë ndaj kompanive private.
Martesa e tij me ish-bankieren e investimeve me origjinë britanike, Asma Akhras - me të cilën kishte tre fëmijë - ndihmoi në nxitjen e shpresave se ai mund ta çonte Sirinë në një rrugë më reformiste.
Lidhjet Perëndimore
Pikat kryesore të miqësisë së tij të hershme me udhëheqësit perëndimorë përfshinin pjesëmarrjen në një samit të Parisit, ku ai ishte një mysafir nderi në paradën ushtarake vjetore të Ditës së Bastiljes.
Por me sistemin politik që ai trashëgoi i mbetur i paprekur, shenjat e ndryshimit u thanë shpejt.
Disidentët u burgosën dhe reformat ekonomike kontribuan në atë që diplomatët amerikanë e përshkruan, në një kabllogram të ambasadës së vitit 2008 të publikuar nga WikiLeaks, si nepotizëm dhe korrupsion "parazitar".
