Fletët e zbehta e të përgjumura
Kalamenden, e humbin sigurinë,
Anohen, hepohen e posht bijnë
Në çilimin e vakët që e valëvit era.
S'është ky det i vdekur
Që e vajton vit e stinë;
Janë mbyllur llogaritë e verës
Stinë e pjekur sytë na i ngin.
Kujdes! Pashtriku vuri plisin e bardhë
Një këshillë e një kumt nga goja do t'i dalë:
"Bëhuni gati, o ju të pasur e bujarë
Të varfërit janë gati, ofrojani dorën e mbarë".
Unë dhe vjeshta jemi moshatarë,
Shetisim bashkë e përshpërisim në vesh
Ajo mua shtatëdhjetë e tetë urime
Unë asaj vetëm përtërirje të mbarë.
Sa llogari dhashë për pranverë e verë
Deri sa e shkarkova trastën me pemë
Do doja ta dija për shijen që kishin,
Koha sa aromë do kishte përherë.
Aty dy të rinj mbahen të shtrënguar,
I shoh me zili dhe më duken si një
S'di pse në vjeshtë i fshihen pranverës
Do ta kalojnë dimrin me afshe të nxehta.
Nga frika se po e humbin përgjithmonë gjelbërimin
Tërë bota murrtohet, hesht e zbehet,
Vetëm plaku në sheti dredh mustakun
Pushon mbi shkop, ofshan e në kujtime prehet.
