Kur bie në dashuri, truri i njeriut kalon përmes një “valleje” të kimikateve dhe reaksioneve, që shpjegojnë atë ndjenjë të fortë të eksitimit dhe euforisë që ndiejmë.
Gjatë fazës së dashurisë, truri aktivizon disa zona të ndryshme, duke përfshirë ato që janë përgjegjëse për ndjenjat e kënaqësisë dhe shpërblimit. Kimikate si dopamina, oksitocina dhe serotonina janë të pranishme në nivele më të larta, duke krijuar ndjenja të intensifikuara të lumturisë dhe afeksionit.
Dopamina, e njohur si “hormoni i shpërblimit”, është përgjegjëse për ndjenjat e kënaqësisë dhe motivimit. Kur jemi të dashuruar, truri ynë ka një lloj “shpërblimi” çdo herë që shohim personin që pëlqejmë, duke krijuar një cikël të vazhdueshëm euforie.
Po ashtu, oksitocina, e njohur si “hormoni i dashurisë”, luan një rol kyç në forcimin e lidhjeve emocionale dhe intimitetit. Ky hormon ndihmon në krijimin e lidhjeve më të thella dhe është shpesh i lidhur me përqafimet dhe kontaktet fizike.
Ndërkohë, një tjetër substancë kimike, serotonin, ndihmon në balancimin e humorit dhe ndjenjave të lumturisë. Por, siç mund ta përjetoni, dashuria mund të krijojë gjithashtu pasiguri dhe ankth, pasi truri aktivizon gjithashtu zona që lidhen me stresin dhe shqetësimet.
Pra, dashuria nuk është vetëm një ndjenjë – ajo është një proces kompleks biologjik që përfshin shumë pjesë të trurit dhe shpërndan mesazhe kimike që na bëjnë të ndiejmë sikur “fluturojmë”.
Pavarësisht se si ndiheni, truri juaj është në një gjendje aktive dhe të gëzueshme gjatë këtij “udhëtimi” të dashurisë.
