Gjatë festave dihet që melankolikët bëhen gjithnjë e më të gjallë. Kjo ndodh për shkak se Krishtlindja është koha që duhet ta kaloni me ata që doni, dhe fatkeqësisht kur ata që doni, kanë ikur ose ju kanë lënë kohët e fundit, për Krishtlindje, mungesa do të ndihet më shumë…
Ia kushtoj mendimet e mia të Krishtlindjeve njerëzve që kanë humbur dikë. Pamja në këtë 25 dhjetor mund të ngrihet lart duke imagjinuar një garë tjetër gëzimi, si një kundërpeshë për një jetë të vështirë, që duhet të përpiqesh të ecësh përpara.
Ia kushtoj mendimet e mia për këtë Krishtlindje njerëzve që nuk ia dalin ekonomikisht, në fund të muajit, nënave që lanë lotët të rrjedhin vetëm kur fëmijët janë në shkollë, shtëpia është bosh dhe ndoshta nuk ka burrë ( …), dhe atyre burrave që përpiqen të bëjnë gjithçka për ta çuar familjen përpara për sjellje dinjitoze dhe të ndershme, se kur kthehen në shtëpi pa të ardhura të mëdha, vijnë me një peshë për të përkëdhelur dhe falur dashuri për familjen.
Ia kushtoj këtë Krishtlindje miqve, atyre të vërtetë, të cilët nuk zhduken ose mbajnë distancë në kohë të vështira. Ia kushtoj mendimet e mia këtë Krishtlindje atyre që nuk kanë humbur aftësinë për të hyrë në vende të tjera përmes leximit … Sepse një libër mund të jetë një aleat i madh në kohë të errëta.
Ia kushtoj mendimet e mia për këtë Krishtlindje njerëzve që mund të rezistojnë, rimarrin veten, riciklojnë, rilindin nga hiri i tyre si feniks, më të bukur dhe më të fortë se më parë. Ia kushtoj mendimet e mia për këtë Krishtlindje të afërmve që dinë të mbajnë veten rreth një peme me dashuri.
Ia kushtoj të gjitha mendimet e kësaj Krishtlindje Shpresës, Qetësisë, Guximit, cilësive që duhet gjithmonë të përpiqemi t’i kultivojmë në jetë, sepse pa to ne do të humbnim menjëherë.
Unë ia kushtoj këtë Krishtlindje atyre që, pavarësisht gjithçkaje, nuk ngrenë mure dhe nuk i mbyllin dyert e zemrës, por lejojnë që freskia të përfshijë zemrat e tyre.
