Narrativa që e përshkruan Serbinë si viktimë dhe Kosovën si agresor ka qenë prezente në disa rrethe evropiane dhe ndërkombëtare, e ndikuar nga faktorë historikë, ekonomikë dhe politikë. Ja një analizë më e gjerë dhe raste konkrete:
Spanja është një nga pesë vendet e BE-së që nuk e kanë njohur pavarësinë e Kosovës. Për Spanjën, kjo është ndikuar nga shqetësimet për separatizmin e Katalonjës dhe Baskisë.
Narrativa spanjolle shpesh anon drejt një qasjeje që e sheh shpalljen e pavarësisë së Kosovës si një precedent të rrezikshëm, duke anashkaluar faktin që ajo ishte rezultat i një konflikti të përgjakshëm dhe ndërhyrjes ndërkombëtare për shkak të spastrimit etnik nga Serbia.
Në vitin 2018, Spanja refuzoi të merrte pjesë në samitin BE-Ballkani Perëndimor në Sofje për shkak të pranisë së Kosovës, duke u shprehur kundër çdo procesi që e konsideronte Kosovën si shtet të barabartë me Serbinë.
Greqia ka pasur lidhje të ngushta historike dhe fetare me Serbinë, duke e parë atë si një aleat ortodoks. Kjo ka ndikuar që, edhe pse Greqia nuk e ka bllokuar njohjen e Kosovës në organizata ndërkombëtare, të ruajë një qëndrim të kujdesshëm dhe shpesh pro-Serbisë.
Në debatet në Këshillin e Sigurimit të OKB-së, Greqia ka mbështetur shpesh thirrjet serbe për kompromis dhe ka minimizuar krimet serbe në Kosovë, duke e theksuar “nevojën për dialog” dhe shmangien e “qëndrimeve të njëanshme.”
Franca ka një traditë aleance me Serbinë që daton nga Lufta e Parë Botërore. Kjo lidhje shpesh ka ndikuar që disa qarqe franceze të jenë më të ndjeshme ndaj narrativave serbe.
Në vitin 2018, gjatë përkujtimit të 100-vjetorit të përfundimit të Luftës së Parë Botërore, presidenti serb Aleksandar Vuçiq u vendos afër liderëve botërorë, ndërsa presidenti i Kosovës Hashim Thaçi ishte ulur në një vend më të largët, gjë që u pa si simbolikë favorizuese ndaj Serbisë.
Gjithashtu, në diskutimet për dialogun Kosovë-Serbi, Franca shpesh ka theksuar rëndësinë e “sigurimit të interesave serbe” dhe ka përmendur “vuajtjet serbe gjatë bombardimeve të NATO-s,” duke e zbehur theksin mbi krimet serbe në Kosovë.
Austria ka lidhje të forta ekonomike dhe investime në Serbi, gjë që shpesh ndikon në një qëndrim më të moderuar ndaj çështjes së Kosovës.
Në disa raste, politikanë austriakë kanë mbështetur iniciativat serbe për zhbllokimin e rrugës së saj drejt BE-së, duke i kushtuar më pak vëmendje të drejtave të Kosovës. Për shembull, në vitin 2021, kancelari austriak Sebastian Kurz deklaroi rëndësinë e përfshirjes së Serbisë në BE, pa e përmendur detyrimin për njohjen e Kosovës.
Rusia ka mbështetur fuqishëm Serbinë në arenën ndërkombëtare dhe ka ushtruar ndikim të madh në disa vende të Evropës Lindore, si Hungaria, Sllovakia dhe Rumania, për të ruajtur një qasje të favorshme ndaj Serbisë.
Në vitin 2022, ministri i jashtëm hungarez Péter Szijjártó deklaroi mbështetje për “integritetin territorial të Serbisë,” edhe pse Hungaria e ka njohur Kosovën ne vitin 2008.Hungaria gjithashtu ka qenë një ndër vendet që ka mbështetur politikat e Serbisë në raport me BE-në.
Serbia ka investuar shumë në ndërtimin e narrativës së saj si viktimë e bombardimeve të NATO-s në vitin 1999, duke anashkaluar faktin që ato bombardime ishin një përgjigje ndaj spastrimit etnik dhe masakrave në Kosovë.
Në shumë raste, Serbia ka organizuar ekspozita dhe aktivitete ndërkombëtare që paraqesin dëmet nga bombardimet, duke mos përmendur fare kontekstin e krimeve në Kosovë.
Diplomaci aktive: Kosova duhet të angazhohet më shumë në sqarimin e historisë dhe të promovojë faktet mbi krimet serbe gjatë luftës.
Lidhje me mediat ndërkombëtare: Një bashkëpunim më i mirë me media të mëdha për të kundërshtuar narrativat e njëanshme.
Mbështetje nga aleatët kryesorë: SHBA, Gjermania dhe Britania duhet të jenë të përfshira më shumë në promovimin e së vërtetës rreth Kosovës.
Përdorimi i institucioneve ndërkombëtare: Kosova duhet të rrisë përfaqësimin në forume ndërkombëtare për të kundërshtuar këtë propagandë.
Kjo strategji mund të ndihmojë në sfidimin e narratives së padrejtë që i favorizon Serbinë në disa qarqe evropiane.
