Familja e veprimtarit të vrarë të LDK-së, Haki Imeri ka reaguar pas dëshmisë së ish - deputetit Fadil Geci, gjatë tre ditëve të kaluara në Hagë.
Në një postim në Facebook, Familja Imeri e ka konsideruar si epik rrëfimin e z. Geci në Hagë, duke theksuar se dëshmia e tij është thirrje për drejtësi të vonuar.
Sipas familjes së veprimtarit të vrarë pas luftës, të LDK-së, Haki Imeri, Geci hapi një arkiv të tmerrit, duke ofruar prova që dukeshin si relikte të një epoke të errët, ku ligjet iu kishin dorëzuar një bande hije-tmerri që endej në Drenicë.
“-Dëshmia e Gecit shërbeu si një pasqyrë e thyer e së shkuarës, ku realiteti i dhunës dhe krimeve politike ishte aq i rëndë dhe i pranishëm, saqë edhe muret e sallës dukeshin sikur të merrnin frymë nga barra e rende e drejtësisë se vonuar”, thuhet mes tjerash.
Postimi i plotë nga Familja Imeri:
RRËFIMI EPIK I FADIL GECIT NË HAGË.
-Një dëshmi që shqyen qetësinë e gjyqit një Thirrje për drejtësi të vonuar.
-Ish-deputeti i LDK-së, Fadil Geci, u shfaq në sallën e gjyqit me sytë e tij të depërtueshëm, një burrë i ngritur mbi kockat e kujtimeve, i cili u duk se nuk perkulej nga fantazma e komunikates 59.
-Geci hodhi në ajër një 'mallkim' që bëri jehonë në muret e akullta të sallës së gjyqit: akuzoi kreun e të ashtuquajturës "Ndërmarrje e Përbashkët Kriminale" , Hashim Thaçin.
-Përballë panelit të ngurtësuar nga heshtja, ai ngriti gishtin e tij dridhës, duke drejtuar një akuzë si një shigjetë drejt një njeriu që dikur njihej me emrin "Komandant Gjarpni".
-Gjatë dëshmisë, Geci hapi një arkiv të tmerrit, duke ofruar prova që dukeshin si relikte të një epoke të errët, ku ligjet iu kishin dorëzuar një bande hije-tmerri që endej në Drenicë.
- "Komunikata 59", foli ai, "ishte një copë letre e lyer me benzinë e pastaj e vulosur me gjak dhe terror, një letër e shkruar nga duart e 'padukshme' të Gjarpnit", për të cilën dëshmuan bashkëpunëtoret e tij ..
-Në çdo fjali të tij, dëshmitari i gjallëroi viktimat e heshtura që kishin mbetur në harresë, duke shpërndarë pamje të fytyrave të zbehta dhe zërave të mbytur te bashkëpunëtoreve te tij te ekzekutuar nga urdhëresa e komunikatës 59.
-Lista e viktimave dukej e pafund, fate të varura në hijet e një dorë misterioze- vrastare .
-Burgosje të dhunshme, plagosje që ndjenin akoma përmbajtjen e dhunës, dhe vrasje të kryera nën hijet e natës..
-Emrat e tyre u përmendën si kujtese mallëngjimi trazimi emocional:
- Sejdi Koci, Ismet Rrahmani, Haki Imeri Xhafer Behrami Besim Dajaku Bekim Kastrati Esat Geci Gani Geci Jetullah Behrami ... të gjithë një mozaik viktimash të skalitura në një kujtesë të përgjakshme.
-Në dëshminë e tij, Geci i përshkroi aktet e udhëhequra nga "Komandant Gjarpni" si të orkestruara nga një forcë e errët te frikës dhe dhunës që kontrollonte Drenicën, dhe Kosovën e pas luftës ..
Mbrojtja e Hashim Thaçit u përpoq të ndryshonte narrativen, duke kërkuar të nxirrte në pah versionin e “heroit të luftës”, por dëshmitë e dhëna nga Fadil Geci dhe bashkëpunëtoret e Thaçit nxirrnin në sipërfaqe përbindëshin e fshehur nën lëkurën e një 'çlirimtari'.
-Mbetet të shihet nëse paneli gjyqësor do të zbërthejë këto përndjekje mizore, të pushtetit te frikës, ose nëse shpirtrat e Drenicës do të vazhdojnë të lëkunden në ajër si fantazma të dënuara përjetësisht.
-Geci, një burrë që mbante mbi supe peshën e tre dekadave kujtimesh të ngurtësuara nga heshtja dhe ankthi, ngriti zërin për të trazuar ujërat e akuzave që rrethonin Hashim Thaçin, kreun e asaj që në aktakuzë quhet "Ndërmarrja e Përbashkët Kriminale" në Kosovë.
-Komunikata 59, një dokument që Geci e përshkroi me gjuhën e një njeriu që ka parë ferrin dhe është kthyer për të rrëfyer.
-Ai ngriti aktin e hartimit të kësaj komunikate si një letër e zeze, ku lapsi ishte zhytur jo në bojë, por në gjak, dhe ku fjala nuk ishte instrument paqeje e komunikimi, por vegël e mallkimi, linçimi dhe vrasjeje.
-Thaçi, i Drejtorisë Pulitke, ishte përshkruar si një siluetë që lëvizte nën një mantel të errët misteri..
“Ishte ai,” vazhdoi Geci, “që drejtoi gishtin drejt gjarprit te narratives i cili hodhi helmin e llahtarshëm te frikës për të eliminuar kundërshtarët e tij."
-Fjalët e Gecit, të shqiptuara me një thellësi që vinte nga THELLESIA e brendshme e shpirtit, rrëfenin një të kaluar të mbushur me përndjekje dhe dhunë të fshehur pas një perdeje që kishte filluar të grisej.
-Lista e viktimave, për të cilat foli Geci, u përshkruan si një varg emrash të gravuar në gurë të ftohtë.
-Drenica, vendi ku Komunikata 59 lëshoi rrënjët e saj të errëta, u përshkrua nga Geci si një fushë tërë hijesh, ku çdo lëvizje ndjehej sikur bëhej nën vëzhgimin e një syri të padukshëm.
-Në këtë skenë, Thaçi dhe bashkëpunëtorët e tij ngjanin me aktorë të një drame të përgjakshme, ku fjalët ishin të ngarkuara me heshtje dhe shikimet mbuloheshin me hije makthi.
-Në këtë moment deshmie, salla e gjyqit dukej e mbytur në një atmosferë ku çdo frymëmarrje ndjente barrën e historive të pathëna..
-Përpjekjet e mbrojtjes për të zbutur figurën e Thaçit ishin të kota; fjalët e Gecit ishin shkëmbinjtë himalajesh që kishin filluar te rrokulliseshin drejt fushëbetejës se Gjyqit.
-Dëshmia e Gecit shërbeu si një pasqyrë e thyer e së shkuarës, ku realiteti i dhunës dhe krimeve politike ishte aq i rëndë dhe i pranishëm, saqë edhe muret e sallës dukeshin sikur të merrnin frymë nga barra e rende e drejtësisë se vonuar .
-Në fund të fjalimit të tij, sallën e përshkoi një heshtje që nuk ishte thjesht mungesë tingujsh, por një prani, një procesi gjyqësor që ngjante se hijet e viktimave të përmendura, po kërkojnë drejtësi.
