Halil Geci ka bërë një reagim pas përfundimit të zgjedhjeve lokale, ku tregoi se cilat janë sipas tij gabimet fatale të Lumir Abdixhikut që ndikuan në renien drastike të LDK-së, përcjell “Bota sot”.
Ai përmes një postimi në Fcebook u shpreh se “nuk është e çuditshme që një “nxënës” i Isa Mustafës – i cili, së bashku me Bujar Bukoshin, dikur akuzohej për veprime që shkonin kundër Ibrahim Rugovës dhe bashkëpunëtorëve të tij më të ngushtë, si Fehmi Agani – të dështojë në udhëheqjen e partisë.”
Shkrimi i plotë
Gabimet fatale të Lumir Abdixhikut që e çuan LDK-në në rënie drastike
“Disfata e Lumir Abdixhikut: Rrëshqitja Politike që E Rrëzoi nga Froni i LDK-së”
Lumir Abdixhiku dhe Lidhja Demokratike e Kosovës (LDK) kanë pësuar një disfatë në këto zgjedhje. Nëse do të kishin fituar, do të ishte për t’u habitur, duke pasur parasysh rrethanat politike dhe lidershipin e tij. Nuk është e çuditshme që një “nxënës” i Isa Mustafës – i cili, së bashku me Bujar Bukoshin, dikur akuzohej për veprime që shkonin kundër Ibrahim Rugovës dhe bashkëpunëtorëve të tij më të ngushtë, si Fehmi Agani – të dështojë në udhëheqjen e partisë.
Lumir Abdixhiku erdhi në krye të LDK-së si një figurë e imponuar, pa një bazë të fortë në strukturat rugoviste të partisë. Me mbështetjen e Isa Mustafës, ai u ndie i fuqishëm, duke u ndikuar nga një rreth i ngushtë mbështetësish, të cilët e duartrokisnin pavarësisht gabimeve të tij politike. Kjo e çoi drejt një perceptimi të gabuar për vetveten, duke menduar se ai ishte lideri i padiskutueshëm i një “rruge të re”.
Në këtë kuadër, Abdixhiku promovoi figura të reja brenda partisë, si Doarsa Kica-Xhelili, të cilën e vendosi në një pozitë të rëndësishme, ndonëse ajo nuk kishte rrënjë të thella në LDK. Kjo politikë e tij u pa si një tentativë për të ndryshuar orientimin e partisë, duke larguar figurat tradicionale rugoviste dhe duke krijuar një bërthamë të re me individë që nuk kishin lidhje të drejtpërdrejtë me trashëgiminë politike të Ibrahim Rugovës.
Pikërisht këtu ndodhi përplasja mes Abdixhikut dhe rugovistëve të vërtetë. Ata e kuptuan se ekzistonte një marrëveshje mes tij dhe Isa Mustafës për të futur në strukturat e LDK-së një grup njerëzish që do ta mbanin partinë nën ndikimin e një kaste të vjetër politike, ku përfshiheshin emra si Avdullah Hoti dhe Agim Veliu. Kjo strategji nuk funksionoi, pasi baza e LDK-së e refuzoi një model të tillë të menaxhimit të partisë.
Një tjetër moment kyç ishte afrimi i Abdixhikut me Edi Ramën dhe disa media që tradicionalisht nuk kanë qenë në linjë me filozofinë e Ibrahim Rugovës. Kjo përpjekje për ta orientuar LDK-në në një drejtim të ri, pa një konsultim të gjerë me strukturat e partisë dhe pa respektuar trashëgiminë e saj, vetëm sa e përshpejtoi rënien e tij politike. Deklaratat e tij për një “rrugë të re” dhe për një lidership të ri, të shoqëruara me largimin e simboleve të Rugovës nga hapësirat zyrtare të partisë, ishin momentet vendimtare që çuan në humbjen e mbështetjes së gjerë brenda LDK-së.
Në fund, këto ishin gabimet që e çuan Abdixhikun në disfatë. Ai nuk arriti të kuptojë se LDK-ja nuk është një parti që mund të ndryshohet përmes eksperimentesh të shpejta dhe lëvizjesh taktike afatshkurtra. Përpjekja për të ndërtuar një identitet të ri politik, duke injoruar bazën historike të partisë, rezultoi në një rrëshqitje të madhe politike, që në fund i kushtoi shumë jo vetëm atij personalisht, por edhe vetë LDK-së.
