Dëshmitari Ismet Tara deklaroi të martën në Hagë se pas shkuarjes së tij në Rahovec në qershor të 1999-ës, ai nuk ka qenë përgjegjës për sigurinë.
Deklarata e Tarës erdhi pasi u pyet nga avokati i Kadri Veselit, Rodney Dixon se a pajtohet që gjatë kësaj periudhe situata ishte kaotike, e vështirë, me njerëz të frustruar dhe të armatosur, raporton “Betimi për Drejtësi“.
“Në atë kohë prej ardhjes sime si komandant në qytetin e Rahovecit unë nuk kam qenë përgjegjës për sigurinë e askujt sepse përgjegjësinë e ka marrë KFOR-i dhe UNMIK-u. Unë kam qenë në bashkëpunim duke i ndihmu KFOR-it dhe UNMIK-ut për të gjitha problemet që kanë mundur të ndodhin sepse unë nuk kam qenë as i obliguar as nga komanda ime as nga komandantet më lartë ose më poshtë- nga askush dhe nuk kam mundur unë që të bëj punë sepse unë jam njoftuar menjëherë që pas marrjes sime si komandant i brigadës jam takuar me komandant… përfaqësuesit e UNMIK-ut, OSBE-së dhe më është bërë e ditur që unë atë punë nuk mund ta kryej”, tha ai.
Tara tha se ka qenë e pamundur që të dijë edhe për atë se çfarë po ndodhë me ushtarët e tij.
“Unë nuk kam mundur që të dijë se as ushtarët e mi se ku janë… sepse ne nuk kemi pasur kazerma që t’i sistemojmë ata. Unë në stacionin e policisë ku jam vendosur për herë të parë unë kam mundur 50-60-70 maksimum me i fut aty me fjetë. Nuk ka pas vend as për të fjetur. Ne, nuk kem pasur kazerma që t’i shtijmë ata ushtarë dhe të jenë të kazermuar, janë kthyer në shtëpitë e veta dhe ndoshta nuk jam parë me atë gjatë kohës sa kam qenë komandant asnjëherë. Nuk e kam pas atë obligim”, tha ai.
Pas kësaj, avokati Dixon i tha se situatën kaotike e kanë cilësuar personat nga UNMIK-u.
Ai tha se nuk ka pasur shumë persona që e kanë pyetur se ku janë anëtarët e tyre të familjes të cilët ishin zhdukur. Tara tha se këtë gjë e kanë bërë vetëm personat që i ka pasur më të njohur, por vetëm gjatë kohës sa ai ka qenë në Rahovec dhe jo kur ai ishte në vende të tjera gjatë luftës.
Ndërsa, një shembull që ia prezantoi avokati dëshmitarit ishte për familjen Dediq, pasi ishte zhdukur Boban Dediq. Dëshmitari u pyet se a i kujtohet ky rast.
“Është përgjegjësi vetëm e imja dhe e imja nëse unë jam inkrimunaur në atë rast diçka. Është e imja dhe vetëm e imja dhe e askujt tjetër dhe as e ndonjë ushtari as timit dhe të askujt, sepse ngjarja ndodhë me mua zoti avokat dhe unë atë ngjarje ia kam shpjegu edhe atëherë në intervistat e mija plotësisht dhe saktësisht, i kam informu çka ka ndodhë dhe si ka ndodhë”, tha Tara lidhur me këtë rast, por që nuk u kuptua se për çfarë e kishte fjalën.
Ndryshe, në këtë rast ka dëshmuar edhe Predrag Dediq i cili është babai i Boban Dediq, e i cili kishte deklaruar për ZPS-në se së bashku me bashkëshorten dhe djalin e tij po jetonin në Rahovec dhe pas ikjes së ushtrisë serbe, pjesëtarët e UÇK-së mbërritën në Rahovec.
Ai kishte deklaruar se disa prej tyre shkuan në banesën e tyre me armë, ku dëshmitari Dediq ishte keqtrajtuar dhe u kërcënua pasi u pretendua se ai nuk po e jepte armën. Pas një dite, Dediq kishte deklaruar se u urdhëruan që ai dhe bashkëshortja e ti të largoheshin brenda 15 minutash nga banesa e tyre, gjë të cilën edhe e kishin bërë.
Sipas ZPS-së, Dediq ka treguar se më 18 qershor 1999 në prani të nënës së tij, djali i tij Boban Dediq ishte rrëmbyer nga pjesëtarët e UÇK-së ku i kishin thënë gruas që djalin e saj po e marrin në stacionin e policisë për një intervistë.
Sipas ZPS-së, dëshmitari ishte interesuar për djalin e tij, për çka kishte shkuar në stacionin e policisë ku po qëndronte UÇK-ja për çka edhe ai ishte ndaluar për një orë dhe më pas ishte liruar pas ndërhyrjes së KFOR-it.
Si rrjedhojë, ZPS-ja kishte pretenduar se dëshmitari ka treguar se Ismet Tara dhe një anëtar i KFOR-it një ditë pas kishin shkuar tek shtëpia e dëshmitarit ku i kishin premtuar që djalin e tij do ta lironin të nesërmen në mëngjes gjë e cila nuk kishte ndodhur. Që nga ajo ditë, dëshmitari ka thënë se djalin e tij nuk e ka parë më.
Për qendrën e zjarrfikësve në Rahovec, Dediq kishte pretenduar se ishte qendër ku i mbanin serbët e rrëmbyer e që më pas i vrisnin. Ai ka pretenduar në Hagë se këtu mbahej edhe djali i tij.
Veç kësaj, Dediq kishte pohuar se djali i tij ishte rezervist në ushtri dhe mbante armë në shtëpi para se të rrëmbehej. Ai kishte shtuar se Ismet Tara e dinte për vendndodhjen e tij
Në anën tjetër, përpara gjithë kësaj, sot dëshmitari tha se në fillim të janarit të ’99-ës, se ka qenë financier në Zonën e Pashtrakut i emëruar nga Komandant Drini.
Ai tha se në emërimin e tij s’ka diskutuar askush nga Shtabi i Përgjithshëm por që ka qenë Drini ai që e ka marrë.
“As taku me mu jo, as diskutu me mu kush jo. Mirëpo, vetë Komandant Drini ka ardhë për vit të ri, kemi festu vitin e ri me të gjithë ushtarët dhe pas viti të ri më 1 janar 1999 së bashku me Drinin kemi udhëtuar në Shtabin e Zonës”, tha ai.
Tara tha se pas bombardimeve të NATO-s, konkretisht më 25 mars 1999 i është bashkuar sërish Brigadës 124 “Gani Paçarizi”. Ai tha se në këtë brigadë ka qenë deri në qershor të 1999-ës kur edhe janë kthyer në Rahovec.
Ai tha se është emëruar komandant në Brigadën 124 me vendim të shkruar nga Sylejman Selimi në fund të qershorit 1999-ës. Tha se nuk e ka ditur që Sylejman Selimi nuk kishte funksion në UÇK më.
“Dokumenti është lëshuar në emër të komandant Sylejman Selimit”, tha ai, duke shtuar se e zëvendësoi Skënder Hoxhën.
Po ashtu, Tara theksoi se pa u biseduar me komandantin e Zonës është emëruar nga Sylejman Selimi në këtë pozitë.
Tara tha nëse komandanti i Zonës ia ka paraqitur kërkesën Sylejman Selimit nuk e di, por ai e di që e ka marrë emërimin e tij nga Sylejman Selimi.
Duke folur për qershorin e ’99-ës dhe pas kësaj periudhe, dëshmitari u pyet se a i ka njohur të gjithë dëshmitarët në brigadën e tij. Tha se kanë marrë pjesë më shumë se mbi një mijë ushtarë dhe që nuk i ka njohur shumicën prej tyre pasi shumë kishin ardhur nga Shqipëria.
Dëshmitari e quajti normale që mund të kenë qenë të frustruar ushtarët kur janë kthyer në shtëpitë e tyre dhe kanë parë ato të djegura dhe të shkatërruara e familjet e tyre të zhdukura.
“Ata kur janë kthyer në shtëpitë e tyre, familjet e tyre janë zhdukur, janë rrahur, janë masakruar, janë djegur dhe jo është normale që ata të jenë të frustruar dhe ka mundur që të bëjnë gjithçka”, tha dëshmitari.