Vrasja e një propagandisti të shquar rus në Shën Petersburg zbulon konfuzionin në rritje në luftën e informacionit të Moskës.
Vladlen Tatarsky nuk ishte një gazetar tradicional apo bloger ushtarak, por një mbështetës i shkatërrimit të Ukrainës. Ai ishte i lidhur me mercenarët Wagner, majë shtize e forcave ruse në Ukrainën lindore.
Ai mund të ketë qenë viktimë e përshkallëzimit të betejave për pushtet brenda elitave të pushtetit të Rusisë, të cilat po përhapin mesazhe kontradiktore për luftën në Ukrainë.
Tatarsky u vra në një restorant në pronësi të kreut të “kompanisë ushtarake private” Wagner, Yevgeny Prigozhin. Prigozhin është përfshirë në një konflikt të ashpër me ministrin rus të Mbrojtjes Sergei Shoigu.
Megjithëse Kremlini ka fajësuar për vrasjen shërbimet speciale të Ukrainës, një shpjegim më i besueshëm është se operacioni u orkestrua nga shërbimet ruse të sigurisë për të heshtur kritikat që minojnë moralin publik dhe dështimin e politikave shtetërore dhe operacionet e tij ushtarake. Vrasja ishte ndoshta një mesazh i fortë për vetë Prigozhin.
Tatarsky dhe Prigozhin nuk e kanë kritikuar Kremlinin për fillimin e luftës, por për paaftësinë e tij për ta zhvilluar atë. Disa nacionalistë të shquar rusë kanë shkuar edhe më tej.
Igor Girkin, një ish-oficer i Shërbimit Federal të Sigurisë, i cili dikur udhëhoqi një grup luftëtarësh rusë të infiltruar në Donetsk, ka postuar një video në YouTube duke deklaruar se Rusia përballet me humbje të afërt ushtarake.
Për më tepër, kundërshtimi ndaj Putinit po rritet brenda vetë ushtrisë për shkak të shkallës së humbjeve ruse në fuqi punëtore dhe pajisje. Këto narrativa anti-Kremlin e bëjnë të vështirë për Moskën dhe ushtrinë e saj të trollëve të përcjellin një mesazh koherent dhe të besueshëm si brenda dhe jashtë vendit.
Ekspertët perëndimorë kanë mbajtur prej kohësh pikëpamjen se Rusia shkëlqen në propagandë dhe dezinformim. Lufta e Rusisë kundër Ukrainës ka treguar se pretendime të tilla janë të vjetruara dhe mashtruese.
Ashtu si fushata e saj ushtarake, lufta informative e Moskës ishte e paaftë dhe jo bindëse. Pretekstet për luftë janë krejtësisht të pabaza. Ukraina nuk është padyshim një shtet fashist dhe presidenti i saj hebre Volodymyr Zelensky nuk është një nazist që drejton “gjenocidin” e rusishtfolësve.
Nëse Rusia është mbrojtur kundër NATO-s, pse nuk është në luftë me një vend të NATO-s? Nëse thjesht donte të zëvendësonte qeverinë në Kiev, pse po ther civilë të paarmatosur? Dhe nëse Rusia supozohet se mund të pushtojë lehtësisht të gjithë Ukrainën, pse ushtria e saj nuk është në gjendje të kontrollojë edhe rajonin e Donbasit?
Qëllimet e shpallura nga propaganda shtetërore po ndryshojnë vazhdimisht pasi ushtria është tërhequr nga disa fronte, më së shumti nga Kievi, Kharkiv dhe Kherson.
Ndërsa humbjet rriten përballë forcave ukrainase më të motivuara dhe më të armatosura, pretendimet e Moskës për ndërhyrje të drejtpërdrejtë të NATO-s vetëm mashtrojnë mbështetësit e saj më të vendosur, ndërkohë që kërcënimet e rregullta të luftës bërthamore globale po pakësohen.
Në kontrast të plotë me dezinformimin e gabuar të Moskës, ambasada e Ukrainës ka rezultuar efektive. Ajo tërhoqi vëmendjen e botës ndaj agresionit të paprovokuar të Rusisë.
Dallimi i qartë midis agresorit dhe viktimës ndihmoi pothuajse të gjitha vendet e NATO-s të siguronin dërgesa të konsiderueshme armësh dhe i mundësoi aleancës të forconte krahun e saj lindor. Moska nuk mund t’i fshehë bombardimet e saj pa dallim të qyteteve të Ukrainës dhe krimet e saj të shumta të luftës kanë zemëruar opinionin publik dhe kanë bashkuar kryesisht Perëndimin.
Sanksionet ekonomike perëndimore dhe ndërprerja e lidhjeve energjetike me Evropën do të ndihmojnë gjithashtu në uljen e të ardhurave të Rusisë dhe shkatërrimin e ekonomisë së saj.
Pavarësisht propagandës së luftës, mangësitë ushtarake të Rusisë do të bëhen edhe më të dukshme kur Ukraina të nisë një kundërofensivë të madhe për të rimarrë territoret e saj juglindore këtë pranverë. Asnjë sasi propagande dhe dezinformimi nuk do të errësojë dështimin e afërt ushtarak dhe ekonomik të Rusisë.
Eliminimi i kritikëve dhe konkurrentëve vendas nuk do të zgjidhë problemet e Kremlinit, por vetëm do të përkeqësojë luftën për pushtet që po kontribuon në kolapsin e shtetit të Rusisë. /Washington Examiner/
