“Unë nuk mendoj se duhet të importojmë mish që prodhohet sipas kërkesave të mirëqenies së kafshëve që nuk janë të pranueshme në Norvegji. Ministri i Bujqësisë duhet të sqarojë shpejt nëse është e mundur të ndalet ky import”, tha Geir Pollestad i Qendrës për Bondebladet për importin e mishit hallall, atëherë kur ai ishte në opozitë në Storting.
Tani, si ministër i bujqësisë dhe ushqimit, ai ka pesëfishuar kuotën pa doganë për importimin e mishit që është therur sipas standardeve të hallallit mysliman ose standardeve kosher hebreje, pra therje pa anestezi, shkruan Nasjonen. Një therje e tillë është e ndaluar në Norvegji, kështu që konsumatorët fetarë duhet të mbështeten te mishi i importuar.
Pse lejohen importet?
Ai nuk kishte kurrfarë detyrimi të përgjegjësisë sa ishte në opozitë, por
problemi i vetëm është se Gjykata Evropiane e të Drejtave të Njeriut pajtohet me politikanin opozitar Pollestad dhe nuk pajtohet me justifikimin e ministrit Pollestad për politikën e tij bujare doganore ndaj mishit kosher dhe hallall.
Nën udhëheqjen e gjyqtarit norvegjez Arnfinn Bårdsen, juria në Gjykatën Evropiane të të Drejtave të Njeriut vendosi më 13 shkurt se kjo nuk bjenë n’desh me lirinë e fesë në GJEDNJ për të ndaluar metoda të tilla vrasjeje.
Atëherë dikush do të mendonte se as ndalimi i importeve nuk është krim.
Çifutët dhe muslimanët janë në një krah, si shembulli i mësipërm dhe një nga dilemat e shumta midis dogmave të lashta fetare dhe shtetit të sotëm ligjor modern. Kjo çështje u ngrit në Gjykatën e të Drejtave të Njeriut nga organizatat belge për myslimanët dhe hebrenjtë, të cilët humbën ndaj këtyre dyshimeve të pretenduara me shkrim!
Organizata evropiane e hebrenjve (EJA) u trondit thellë nga një gjykim që nënkupton se liria e besimit të qytetarëve vlen më pak se sa të drejtat e kafshëve, krejt kjo sipas kreut të EJA, rabinit Menachem Margolin.
EJA u bën thirrje të gjitha shteteve evropiane që të ndryshojnë menjëherë këtë vendim, i cili diskriminon hebrenjtë dhe myslimanët.
Në këtë çështje, muslimanët dhe hebrenjtë qëndrojnë krah për krah në luftën e tyre për liri fetare, por dhe kundër rregullave moderne evropiane për mirëqenien e kafshëve.
Kush ka të drejtë?
Sundimi i ligjit në Europë ka të bëjë gjithashtu me mbrojtjen e njeriut. Më 4 mars, në gjykatën e qarkut të Oslos u dha një vendim, ku shteti kishte të drejtë që kongregacioni fetar i Dëshmitarëve të Jehovait të privohet nga mbështetja e shtetit, e cila arrin në 16-18 milionë NOK në vit, dhe të humbasë rolin e saj si komunitet fetar në Norvegji.
Që nga viti 2021, shteti i ka paraqitur këto reagime kundër dëshmitarëve të Jehovait, të cilët më pas iu drejtuan çështjes që tani e kanë humbur.
Por çfarë gabimi kishin bërë këta Dëshmitarët e Jehovait?
Dhjetëra dëshmitarë që u paraqitën në gjykatë, ata dhanë histori rrëqethëse për praktikën e pamëshirshme që anëtarët e Dëshmitarëve të Jehovait ishin të detyruar të ndjekin. Nëse një anëtar largohet nga kongregacioni i besimit në fjalë, ai person përjashtohet, dënohet me izolim nga të gjithë të dashurit e tij, qoftë nga nëna, babai, xhaxhai, halla, djali apo vajza dhe miqtë!
Besimtarët nuk duhet të kenë kontakt me apostatët, praktikë kjo e cila çon në depresion, mendime për vetëvrasje dhe tentativa për vetëvrasje, pra të gjitha këto ishin dëshmitë e dëshmitarëve. Shteti pretendon se Dëshmitarët e Jehovait parandalojnë të drejtën e lirisë së shprehjes, ata ekspozojnë fëmijët ndaj dhunës psikologjike dhe kontrollit negativ shoqëror. Pra këtu kemi të drejtat e njeriut kundër të drejtave të njeriut!
- Shmangia e kontaktit i mbron nga ndikimi i padëshiruar që t’a ndihmojë personin në fjalë dhe të rifitojë një marrëdhënie të mirë me Jehovain (Zotin), pretenduan Dëshmitarët e Jehovait në gjykatë.
Ata u thirrën në nenin 9 të Konventës Evropiane për të Drejtat e Njeriut (KEDNJ) dhe §16 të Kushtetutës, i cili mbron të drejtën e komunitetit fetar individual për të vendosur mbi praktikat e veta fetare.
Të përfshijmë një formulimin se
çfarë thotë neni 9 i KEDNJ nga
eksperti i të drejtave të njeriut kundër verdiktit në rastin e Dëshmitarëve të Jehovait
Paragrafi 1 thotë:
Çdokush ka të drejtën e lirisë së mendimit, lirinë e ndërgjegjes dhe lirinë e fesë; kjo e drejtë përfshin lirinë për të ndryshuar fenë ose besimin e dikujt, dhe lirinë për të shprehur fenë ose besimin, qoftë i vetëm ose së bashku me të tjerët, qoftë publikisht ashtu edhe privatisht, nëpërmjet adhurimit, mësimdhënies, praktikës dhe riteve.
Pastaj në pikën 2 thuhet:
Liria për të shprehur fenë ose besimin e dikujt do t'i nënshtrohet vetëm atyre kufizimeve që janë të përcaktuara me ligj dhe janë të nevojshme në një shoqëri demokratike për hir të sigurisë publike, për të mbrojtur rendin, shëndetin ose moralin publik, dhe për të mbrojtur të drejtat dhe liritë e të tjerëve.
Pra është seksioni i 2-të në të cilin thirret shteti dhe kjo u miratua nga gjykata. Izolimi i apostatëve është një ndërhyrje aq e fortë saqë bie ndesh me të drejtat e tyre njerëzore.
Këtu janë dy anët konfliktuale të të drejtave të njeriut!
Çfarë është e saktë?
Politikani në Storting, Abid Raja (Venstre) solli edhe një shembull tjetër të dilemës së lirisë së fesë si një e drejtë e njeriut kundrejt të drejtave të tjera të njeriut, në kohën e pyetjeve Storting më 14 shkurt 2024.
Ai sfidoi qeverinë se çfarë dëshiron të bëjë me një kongregacion të quajtur “Samfundet”.
-Kongregacioni ka shkolla në Kristiansand, Søgne dhe Egersund. Atje fëmijët mësojnë; se gratë duhet t'i nënshtrohen burrit dhe se burri duhet t’a dojë, t’a nderojë, t’a sundojë dhe të sigurojë gruan e tij.
Fëmijët dhe të rinjtë inkurajohen nga kjo që të mos votojnë në zgjedhje ose të mos marrin pjesë në parti politike. Avokati i Popullit për Barazi dhe Diskriminim beson se ky mësim në ato shkolla cenon vlerat e barazisë dhe lirisë së zgjedhjeve.
Ligji për shkollat private lejon që shkollat të miratohen në bazë të pikëpamjes së jetës. Ligji kërkon që kurrikulat duhet të jenë të së njëjtës cilësi me kurrikulën e shkollës publike. Kjo do të thotë, ndër të tjera, se barazia dhe barazia duhet të jenë pjesë e bazës së vlerave të shkollës dhe shkolla duhet të përcjellë njohuri dhe të promovojë qëndrime që sigurojnë pikërisht këto vlera, u përgjigj ministrja Kari Nessa Nordtun (Ap).
Atëherë, si duhet të mbrohet liria fetare e Shoqërisë Luterane me besim të fortë në Bibël dhe dogma të saj kur legjislacioni shkollor u kërkon atyre të heqin dorë nga pjesë të rëndësishme të mendësisë së tyre?
Mund të jemi të lumtur që kishat e mëdha popullore të krishtera nuk krijojnë probleme të tilla në Norvegji dhe feja e tyre është përshtatur me gjithnjë me kohën dhe ndryshimin.
Por ata që qëndrojnë të patundur në dogmat e vjetra fetare, vërtetë vështirësojnë shoqërinë tonë liberale!
A është e drejtë që autoritetet dhe gjykatat e shoqërisë të bëjnë dallimin midis së drejtës dhe së gabuarës në praktikën fetare?
Mund të themi siç ka thënë Gëte:
Zoti ynë na ka dhënë arrat, por ai nuk i thyen për ne.
