(Mahmoud Farahmand është një përfaqësues parlamentar i Partisë Konservatore. Farahmand ka lindur në Iran dhe erdhi në Norvegji në vitin 1987. Ai u diplomua në Kolegjin Universitar Telemark në vitin 2003 dhe në Akademinë Ushtarake Norvegjeze në vitin 2009. Ai ka punuar në Forcat e Armatosura Norvegjeze nga viti 2003 deri në 2012 dhe, ndër të tjera, ka punuar në Drejtoria për Sigurinë e Komunitetit dhe Gatishmërinë Emergjente dhe në Hekurudhat Norvegjeze (tani Bane Norway).
-Në përgjigje të sulmit poshtërues të Izraelit ndaj konsullatës iraniane në Damask, Irani zgjodhi përgjigjen më pak racionale. Natën e së dielës, Garda Revolucionare iraniane gjuajti 300 dronë dhe raketa në drejtim të Izraelit.
Një numër i vogël i tyre arritën, por akoma më pak zbarkuan në Izrael. Raportohet se disa nga dronët janë rrëzuar brenda kufijve të Iranit dhe kanë rezultuar në dëmtime të njerëzve dhe infrastrukturës.
Paraqitja e mediave norvegjeze dhe ekspertëve për arsyen të këtij sulmi duket të jetë disi e gabuar.
Ata të cilët nuk shërbehen me fakte reale të problemit, janë bartës të flamurit të propagandës së Republikës Islamike.
Është e lehtë të gjurmosh arsyen e sulmit të Iranit ndaj Izraelit në ngjarjet në Damask më 1 prill 2024, por kjo do të ishte mashtruese dhe anakronike!
Aleanca e islamistëve iranianë me organizatat terroriste palestineze filloi në periudhën para revolucionit në vitin 1979. Edhe para revolucionit, Izraeli ishte caktuar si një nga armiqtë kryesorë të këtyre islamistëve.
Pas revolucionit, aleanca midis Republikës Islamike të Iranit dhe miqve të tyre në organizatat terroriste palestineze u forcua.
Udhëheqja e re në Iran ishte dhe është më se e gatshme të përdorë miliardat e naftës së vendit për të sponsorizuar, trajnuar dhe udhëhequr këto organizata,
Hamasit dhe Xhihadin Islamik.
Nuk kishte organizata terroriste apo grupe të armatosura me synimin për të zhdukur Izraelin, por Irani ndërhyri për të ngritur lëvizje të tilla. Rezultati ishte, ndër të tjera, grupe të tilla si Hezbollahu në Libanin jugor dhe Houthis në Jemen.
Irani furnizon Hezbollahun,
Hezbollahu i merr urdhrat direkt nga Teherani dhe pothuajse mund të konsiderohet si pjesë e Gardës Revolucionare iraniane.
Irani e ka pajisur organizatën me mijëra raketa, dronë, raketa kundër anijeve dhe aftësi të mbrojtjes ajrore.
Pothuajse të gjitha pajisjet që Irani i furnizon Hezbollahut vijnë përmes pikave të ndryshme të furnizimit iranian në Siri.
Përveç kësaj, konsullata në Damask ka qenë qendra e komandës dhe kontrollit për Korpusin e Gardës Revolucionare Islamike dhe përfaqësuesit e tyre në zonë.
Janë kryer një sërë sulmesh terroriste
me urdhra dhe në koordinim të ngushtë me Iranin. Hezbollahu ka kryer një sërë sulmesh terroriste edhe ndaj objektivave izraelite dhe hebreje jashtë Lindjes së Mesme, kujroni sulmin e famshëm që ndodhi në kryeqytetin e Argjentinës Buenes Aries në vitin 1994.
Pak ditë më parë, Gjykata e Lartë e Argjentinës emëroi Iranin dhe Hezbollahun si përgjegjës për sulmin.
Milicia e Libanit jugor është dëshmuar të jetë një mjet shumë i rëndësishëm për regjimin në Teheran.
Vetë udhëheqja në Iran është shprehur se ata e konsiderojnë Hezbollahun si vijën e parë të mbrojtjes kundër Izraelit.
Në Gardën Revolucionare, Hezbollahu përmendet si komanda jugore e gardës, kjo tregon lidhjet e ngushta midis Iranit dhe përfaqësuesit të tyre.
Iranit i është lejuar të ndërtohet në paqe, edhe pse Irani ka qenë në konflikt indirekt me Izraelin përmes përfaqësuesve të tij. Si pasojë, vendet, si Siria dhe Libani janë bërë teatri i luftës së Iranit në luftën e tyre kundër Izraelit.
Për një kohë të gjatë, Izraeli nënvlerësoi synimet dhe vullnetin e Hezbollahut dhe Iranit. Kështu që Izraeli dhe Perëndimi nuk janë marrë me këtë kërcënim real.
Irani ka zhvilluar raketa me rreze të gjatë veprimi, dronë dhe armë të shkatërrimit në masë, ndërsa ka shpenzuar miliarda dollarë për të pajisur dhe trajnuar përfaqësuesit në fjalë. Është e vështirë të spekulohet për reagimin e Izraelit. Është e qartë se Hezbollahu, dhe infrastrukturat që mbështesin organizatën, është një objektiv si përgjigje ndaj sulmeve të gjera, por joefektive të Iranit.
