Ushtria izraelite ka publikuar raportin e saj të parë zyrtar të gabimeve që çuan në dështimet e saj gjatë sulmit të Hamasit më 7 tetor 2023, i cili shkaktoi luftën në Gaza.
Raporti përfundon se Forcat e Mbrojtjes të Izraelit (IDF) “dështuan në misionin e tyre për të mbrojtur civilët izraelitë”. Raporti prej 19 faqesh përmban shumë që dihet tashmë për atë që çoi në humbjen katastrofike të rreth 1200 jetëve kur rreth 5000 persona të armatosur nga
Hamasi dhe grupe të tjera palestineze hynë në Izrael, duke marrë gjithashtu 251 pengje gjatë procesit.
Raporti thotë se ushtria e konsideronte Gazën si një kërcënim dytësor të sigurisë, me përparësi Iranit dhe Hezbollahut. Politika e saj ndaj Gazës, thotë raporti, ishte “paradoksale: Hamasi ishte i paligjshëm, por nuk kishte asnjë përpjekje për të zhvilluar një alternativë”.
Ushtria kishte zgjedhur një qasje të “menaxhimit të konfliktit” për t’u marrë me Gazën, thotë raporti. Dhe kishte supozuar se Hamasi “as nuk ishte i interesuar [për] dhe as nuk përgatitej për një luftë në shkallë të gjerë” – një perceptim i përforcuar nga taktikat e mashtrimit të vetë Hamasit.
Dëshmitë nga viti 2018 e tutje që sugjerojnë se Hamasi – i cili është i ndaluar si një grup terrorist nga Izraeli, SHBA, Britania e Madhe dhe vende të tjera – në të vërtetë po zhvillonte një plan ambicioz u interpretuan si “jorealiste ose të parealizueshme”, duke reflektuar “aspiratat afatgjata të Hamasit dhe jo një kërcënim të zbatueshëm”.
Raporti thotë se në muajt para luftës, Drejtoria e Inteligjencës Ushtarake filloi të zhvillonte një vlerësim të ri, duke sugjeruar se plani i Hamasit nuk ishte thjesht një vizion, por “një kornizë konkrete për planifikimin operacional”. Megjithatë, ky vlerësim i shfaqur nuk u soll në vëmendjen e zyrtarëve të lartë të inteligjencës ushtarake.
Raporti identifikon një brez të gjerë vetëkënaqësie brenda ushtrisë në lidhje me qëllimet e Hamasit dhe mënyrën se si të merret me kërcënimin që ai përbënte.
“Nuk kishte diskutim të thellë për pyetjen: Po sikur të gabojmë?” thuhet në raport. Me kalimin e kohës, ishte krijuar “një hendek i rëndësishëm dhe i vazhdueshëm midis vlerësimeve të inteligjencës të Hamasit dhe realitetit”.
Raporti thekson gjithashtu atë që thotë se ishte “një rënie në njohjen e thellë me botëkuptimin e ndryshëm të armikut, duke përfshirë kulturën, fenë, gjuhën dhe historinë e tij”. Raporti bën thirrje për një reformë të thellë të kulturës së drejtorisë së inteligjencës, “duke nxitur hapjen intelektuale, skepticizmin, të dëgjuarit, të mësuarit, debatin dhe mosmarrëveshjet konstruktive”.
Raporti thotë se dëshira për të mbrojtur burime shumë të vlefshme të inteligjencës kontribuoi në dështimin e ushtrisë për të ngritur nivelin e gatishmërisë menjëherë përpara 7 tetorit.
