Një djalosh nga Bujanoci
Acarohet me gjithë mend,
Në mungesë të rehatisë
Nuk e zinte vendi – vend!
Sa nga shteti e pushteti
Me zyrtarë e mercenarë,
Nuk e gjente një vend pune
Të jetojë si qytetarë!
N’pamundësi t’i rri karshi
Kësaj orgjie politike,
Që nuk ngopet me të këqija
Si viruset pandemike..!
Merr valixhen për të ikur
Si shumë t’rinj me lot për faqe,
Duke lënë një poezi
Jo më pak se katër vargje!
Vaj o vendi im, vaj...
Vetes sime n’vesh i thash,
Seç më vjen të qeshë e qaj
Mut të gjeta, mut të lash!
