Në radhë me të parët në Komunën e Vitisë ishte prof. Jakup Jahiri i cili ishte i vequar jo vetëm pët Gjimnazin atëherë të ashtquajtur „Boro e Ramizi“ tashmë „Kuvendi i Lezhës“ në Viti që në atë kohë kishte më se 130 profesorë, ku, mbi 100 ishin shqiptarë, por ai ishte rast i veçantë nga i tërë arsimi i Komunës së Vitisë, meqë ai ishte i pathyer për kauzën kombëtare.
Për këtë arsye armiku shekullor serb me bashkëpunëtorë ia bëri të ashtquajturin „izolim“. Prof. Jakupi ishte nga fshati dadovinë e Jerlive, nga ky fshat u morë në izolim edhe Gursel Sylejmani, ish i burgosur politik, (tashmë hero i kombit shqiptar së bashku me vëllain Bajram Sylejmani).
Nga fabrika „Vinex“ ku punonin me qindëra puntorë u morë në të ashtquajturin „izolim“ inxh. Nexhmedin Arifi nga fshati Sllatinë e Epërme. Nga ky fshat u morë në „izolim“ dhe ish i burgosuri politik Fahri Ymeri i cili më parë ishte i dënuar me 6 (gjashtë) vite burg të rënd, nga i njejti fshat u morë në „izolim“ edhe Përparim Azemi që i njejti edhe më parë ishte në izolim.
Nga Vërbani u morë në të ashtquajturin „Izolim“ Abdyl Bajrami i cili edhe më parë ishte i dënuar në burgjet serbe.
Ky i ashtquajturi „izolim“ që e bëri Serbia me bashkëpunëtorët e saj, nuk mund të titullohet ndryshe veçse „Jetë pranë vdekjes nga torturat serbe“.
Edhe se këta veprimtarë të mëdhenj ishin në buzë të vdekjes nga torturat e skajshme serbe, ata asnjëherë për kauzën e madhe kombëtare nuk e ndryshuan drejtimin e rrugës së tyre.
Të tillë ishin ata në ndërgjegjësimin dhe zgjimin e çështjes kombëtare, gjithmonë në rrugën e tyre të pandalur „jetë në liri, a Vdekje“,… Lavdi atyre që tani nuk janë në jetë, por në pavdekshmëri, respekt të pafund për ata që sfiduan dhe tani gëzojnë lirinë!...
