Sigurimi i kufijve lindorë të Evropës: ky është slogani që bashkon kombet evropiane brenda rrezes së Rusisë dhe NATO-s. I ashtuquajturi Fronti Lindor është bërë pika më e nxehtë në rajon për shkak të lëvizjeve të Moskës. Shpërthimi i luftës në Ukrainë, së pari, dhe më pas kërcënimet e Vladimir Putinit, i shtynë Brukselin dhe Aleancën Atlantike të veprojnë së bashku për të mbështetur rajonin. Shembujt janë të ndryshëm: duke filluar nga Linja e Mbrojtjes Baltike e organizuar nga tre vendet e vogla baltike deri te muret e mëdha të përbërë nga tela me gjemba, dronët dhe rojet elektronike në Finlandë. Polonia, nga ana tjetër, do të ishte e lumtur të mirëpriste raketat dhe armët nga Aleanca Atlantike në territorin e saj.
Bunkerët dhe raketat
Në qendër të vëmendjes janë vendet e lartpërmendura baltike, protagonistët më aktivë në rajonin lindor të Evropës. Lituania, Letonia dhe Estonia ranë dakord janarin e kaluar për të ndërtuar një linjë të përbashkët mbrojtëse përgjatë kufijve të tyre me Rusinë dhe Bjellorusinë. Punimet e para tashmë kanë filluar. Sipas ministrit lituanez të Mbrojtjes, Arvydas Anusauskas, linja do të përfshijë një sërë masash komplekse të dizajnuara për të parandaluar lëvizjen e forcave armike në rast të një pushtimi. Planet përfshijnë një rrjet prej rreth 600 bunkerësh të fortifikuar vetëm në Estoni, që kushtojnë rreth 64 milionë dollarë dhe 18 parqe kundërlëvizshmërie në Lituani, ku do të ruhen pajisje kundër personelit dhe kundër automjeteve, si kurthe tankesh. Terreni mbrojtës do të përfshijë gjithashtu krijimin e barrierave natyrore si rrugët me pemë, si dhe thellimin e kanaleve kulluese në rajonin kufitar. Prandaj, mbrojtja baltike shërben për të dërguar një sinjal në Kremlin, por ato gjithashtu kontribuojnë në forcimin e besueshmërisë së parandalimit dhe mbrojtjes aktuale rajonale të NATO-s.
Muri i Madh i NATO-s
Në vitet e fundit, NATO ka kërkuar të përmirësojë parandalimin përgjatë frontit të saj të Evropës Lindore duke vendosur forca shumëkombëshe të gatshme për luftim në Lituani, Letoni dhe Estoni. Kjo, megjithatë, mund të mos jetë e mjaftueshme për të rezistuar në rast të një ofensive të re ruse. Kjo është arsyeja pse punimet forcuese të sipërpërmendura janë duke u zhvilluar për forcimin e kufijve të Aleancës Atlantike. Është folur për Linjën e Mbrojtjes Baltike, por ka të tjera "punime në vazhdim" për t'u marrë në konsideratë. Blerjet letoneze, lituaneze dhe estoneze të raketave HIMARS dhe ATACMS tregojnë se shtetet baltike janë serioze për të pasur aftësinë për të goditur thellë Moskën nëse lind nevoja. Megjithatë, disa javë më parë, presidenti polak Andrej Duda deklaroi në një intervistë se Varshava do të ishte gati të presë edhe armë bërthamore nëse NATO vendos t'i vendosë ato si përgjigje, për forcimin e armatimeve ruse në Bjellorusi dhe Kaliningrad. Së fundi, duhet të përmendim Finlandën, e cila ka investuar burime të mëdha për të forcuar barrierat që përcaktojnë kufirin e saj të madh me Rusinë.
3 vjet kohë
Frika e tyre e ka një arsye. Gjenerali Eirik Kristoffersen, shefi i mbrojtjes së Norvegjisë, tha për Telegraph se NATO ka dy ose tre vjet për t'u përgatitur për një sulm rus ndaj Aleancës. "Do të duhet kohë, gjë që na jep një dritare tani për dy ose tre vitet e ardhshme për të rindërtuar forcat dhe furnizimet tona ndërsa mbështesim Ukrainën," tha ai. Vlerësimet nga Kristoffersen për një sulm të mundshëm rus kundër NATO-s janë më të ulëta se ato të Mbrojtjes Gjermane, sipas të cilave Moska mund të godasë brenda pesë deri në tetë vjet. Janarin e kaluar, Kristoffersen kishte folur tashmë për këtë çështje, kur ai argumentoi se Norvegjia duhet të rrisë shpenzimet e mbrojtjes përballë një lufte të mundshme me Rusinë brenda 3 viteve. Sipas tij, koha po mbaron për të forcuar mbrojtjen përballë një Rusie gjithnjë e më të sigurt. Sipas vlerësimeve të gjeneralit, Moska po grumbullonte rezervat e saj të armëve shumë më shpejt sesa kishin parashikuar aleatët e saj të NATO-s, gjë që kishte rritur ndjenjën e urgjencës brenda Aleancës.
