Presidenti francez, Emmanuel Macron, ka emëruar një qeveri të re të udhëhequr nga kryeministri, Michel Barnier, 11 javë pas zgjedhjeje parlamentare.
Detyra e parë e madhe për Barnier, i emëruar vetëm më shumë se dy javë më parë, do të jetë paraqitja e një plani buxhetor për vitin 2025 që trajton situatën financiare të Francës, të cilën kryeministri këtë javë e quajti “shumë serioze”.
Barnier, një konservator, është më i njohur ndërkombëtarisht për udhëheqjen e negociatave të BE-së për Brexit me Mbretërinë e Bashkuar.
Së fundmi, ai ka pasur punën e vështirë për të paraqitur një kabinet për miratimin e Macron që ka shanset më të mira për t’i mbijetuar një mocioni mosbesimi në parlament.
Politikanët e opozitës nga e majta kanë thënë tashmë se do të sfidojnë kabinetin, të njoftuar të shtunën në mbrëmje, me një mocion mosbesimi. Në zgjedhjet e korrikut, një bllok i majtë i quajtur Fronti i Ri Popullor (NFP) fitoi shumicën e vendeve parlamentare nga çdo bllok politik, por jo të mjaftueshme për një shumicë të përgjithshme.
Macron argumentoi se e majta nuk do të ishte në gjendje të mblidhte mjaftueshëm mbështetje për të formuar një qeveri që nuk do të rrëzohej menjëherë në parlament.
Në vend të kësaj, ai iu drejtua Barnier për të udhëhequr një qeveri që mbështetet kryesisht në mbështetjen parlamentare nga aleatët e Macron, si dhe nga republikanët konservatorë (LR) dhe grupet e qendrës.
Macron po llogariste gjithashtu, një qëndrim neutral nga e djathta ekstreme por udhëheqësi i Tubimit Kombëtar (RN), Jordan Bardella, nxitoi të kontestojë përbërjen e qeverisë së re.
Bardella e cilësoi qeverinë e re “një kthim në makronizëm” dhe kështu “nuk kishte asnjë të ardhme”. Në anën tjetër të spektrit politik, krahu i majtë Jean-Luc Mélenchon e quajti formacionin e ri “një qeveri e humbësve të zgjedhjeve të përgjithshme”.
Franca, tha ai, duhet “të heqë qafe” qeverinë “sa më shpejt të jetë e mundur”.
Ndër fytyrat e reja në postet kryesore të kabinetit janë ministri i Jashtëm, Jean-Noël Barrot, një centrist, dhe konservatori Bruno Retailleau në ministrinë e Brendshme, portofoli i të cilit mbulon imigracionin.
Ministri i Mbrojtjes, Sébastien Lecornu, një aleat i ngushtë i Macron, ka qëndruar në post.
Puna e vështirë për paraqitjen e një plani buxhetor në parlament muajin e ardhshëm i takon 33-vjeçarit Antoine Armand, ministrit të ri të Financave. Ai ka shërbyer më parë si kreu i komisionit të Çështjeve Ekonomike të Parlamentit.
Partitë centriste dhe konservatore do të varen nga të tjerët, dhe në veçanti RN, për të qëndruar në pushtet dhe për të miratuar projektligjet nga një parlament shumë i përçarë.
“Qeveria e qendrës është de fakto një administratë e pakicës”, thuhet në një analizë të analistëve të Eurointelligence. Ministrat e saj “jo vetëm që do të duhet të bien dakord mes njëri-tjetrit, por do të kenë nevojë edhe për votat e partive opozitare që projektligjet të kalojnë në Kuvend. Kjo do të thotë të ofrosh edhe më shumë lëshime dhe të bëhen manovrime”
“Jam i zemëruar kur shoh një qeveri që duket e gatshme të riciklojë të gjithë humbësit e zgjedhjeve”, i tha televizionit TF1 Mathilde Panot, e cila drejton grupin e ligjvënësve të majtë, LFI.
