Në mesin e shtatorit, kreu i inteligjencës ukrainase, Kirilo Budanov, tha se është në interesin e Rusisë që të përfundojë luftën në Ukrainë më së voni deri në vitin 2026. “Deri atëherë, problemet ekonomike, financiare dhe sociale që nuk do të mund t’i zgjidhin më si më parë, do të grumbullohen në dyert e Kremlinit”, tha Budanov, përcjell Ukrainska Pravda. “Mesi dhe fundi i vitit 2025 ose fillimi i vitit 2026 janë vendimtare për Rusinë. Domethënë, të gjitha problemet e tyre do të jenë shumë të dukshme në mesin e vitit 2025, ata vetë vlerësojnë se atëherë do të jetë i dukshëm efekti negativ i luftës në ekonomi”, tha atëherë Budanov dhe shtoi se çështja e rekrutimit të ushtarëve të rinj tashmë është gjithnjë e më problematike. Budanov është oficeri më i ekspozuar i inteligjencës ukrainase jo vetëm në vend, por në të gjithë botën. Një nga detyrat e tij është të formësojë narrativën e luftës në një mënyrë që i përshtatet Kievit, gjë që jo gjithmonë, ose shpesh, nënkupton informacion të saktë dhe të verifikuar. Kjo do të thotë se deklaratat e tij duhet të vërtetohen, në mënyrë që të shikohen më hollësisht “problemet e mëdha në ekonominë ruse”.
Problemet e ekonomisë ruse
Megjithatë, kreu i Bankës Kombëtare Ruse, Elvira Nabiullina, zbuloi në mes të shtatorit se gjërat nuk janë tamam perfekte, Ajo tha atëherë se priste që inflacioni të ishte “më i lartë se sa pritej 6.5 deri në 7 për qind nga parashikimi i korrikut” dhe gjatë rrugës rriti normën tashmë të lartë të interesit nga 18 në 19 për qind. Siç shkruante të hënën “The Moscoë Times”, analistët e Renaissance Capital presin që norma e interesit e Nabiullës mund të rritet deri në 21 përqind deri në fund të vitit (ishte 20 përqind në fillim të luftës). Dhe këtu i kthehemi pretendimeve të Budanovit se ekonomia ruse do të goditet nga probleme serioze nga mesi i vitit 2025. Me deklaratën e tij pajtohet edhe ekonomisti i njohur suedez Anders Åslund, i cili shkroi një analizë për Project Syndicate në fillim të tetorit me titullin “Ditët e ekonomisë ruse të luftës janë të numëruara”.
Faktorët
Së pari, ai beson se sanksionet perëndimore dëmtojnë realisht ekonominë ruse, si në mënyrë indirekte ashtu edhe direkte, dhe në total “heqin” 2 deri në 3 për qind të PBB-së në vit. Së dyti, ai vë në dukje varësinë e ekonomisë ruse nga eksporti i produkteve energjetike, gjatë së cilës kujton me djallëzi deklaratën e senatorit të ndjerë amerikan John McCain, i cili dikur e quajti Rusinë “një pikë karburanti që pretendon të jetë një shtet”. Siç shkruan Åslund, i vetmi sektor produktiv i ekonomisë ruse është aktualisht ushtria (në kuptimin më të gjerë), ndërsa kontributi i të gjithë të tjerëve është i papërfillshëm. Së treti, ai i konsideron shifrat e inflacionit rus prej 9.1 për qind (për gusht) si jorealiste të ulëta dhe pretendon se në realitet është një rritje shumë më serioze e çmimeve. Së katërti, megjithëse borxhi publik i Rusisë nuk është i lartë, vendi ka pasur shumë pak mundësi për të marrë hua që nga fillimi i luftës dhe ka jetuar nga taksat dhe rezervat.
Rritja e inflacionit
Në përfundime të ngjashme doli edhe analisti ushtarak danez Anders Puck Nielsen , i cili thekson veçanërisht problemin e inflacionit në Rusi. Si faktor të parë ai vë në pah rritjen jashtëzakonisht të shpenzimeve ushtarake dhe mungesën e fuqisë punëtore. Domethënë, vetë rusët pretendojnë se po rekrutojnë rreth 30 mijë ushtarë të rinj në muaj. Nielsen në fakt beson se efektet pozitive të ekonomisë ruse të luftës, domethënë rritja e pagave, papunësia e ulët dhe rritja e investimeve (edhe pse kryesisht në mbrojtje) po i vjen fundi dhe se vitin e ardhshëm do të ketë potencialisht një periudhë në të cilën ushtria do të jetë të detyruar të mobilizojnë njerëzit: për këtë ata nuk do të japin më shpërblime dhe paga të larta, por inflacioni do të vazhdojë të rritet.
