Aleksandër Vuçiç mund të jetë i kënaqur me turneun e tij në Evropë këtë javë, pavarësisht nga armiqtë e tij. Ai ishte në tre takime të rëndësishme, në Hamburg në panelin për zinxhirin e furnizimit të baterive përgjegjëse dhe rrethore, në Tivat në samitin e procesit Brdo-Brioni dhe në Dubrovnik në samitin e Ukrainës dhe vendeve të Evropës Juglindore.
“Ai u shfaq kur të donte, tha atë që donte dhe kishte, debatoi me kë kishte mbërritur, fotografoi me kë kishte ndërmend, ndërroi vendin në minutën e fundit me Marko Gjuriçin dhe u kthye në vend triumfues”, shkruan media serbe “Danas”, duke kujtuar se në tabloidet ai u konsiderua si mjeshtër i madh i gjeopolitikës i “dribloi” organizatorët e samitit në Dubrovnik, pasi nga teksti i deklaratës u hoqën pjesë që nuk i përshtateshin, veçanërisht ajo për vendosjen e detyrueshme të sanksioneve kundër Rusisë.
“Ofensiva diplomatike”
Po ta ndjekësh pak më gjatë dhe me kujdes veprën e Vuçiçit, vërehet se për të të gjitha këto ngjarje, duke përfshirë takimet me gazetarë të huaj dhe vendas, janë në gjuhën popullore “ujë i vakët” në krahasim me takimet për shembull vite më parë me përfaqësuesit e të enjtes kur u pajtua me planin franko-gjerman për Kosovën dhe kur, mund të konkludohet, ai ishte në mbrojtje.
“Vuçiç ditët, madje edhe muajt e fundit, ka qenë në ofensivë diplomatike dhe po e shijon atë, pavarësisht se sa të mira janë për Serbinë dhe qytetarët e saj të gjitha gjërat që thotë, bën dhe pranon. Dhe e gjithë kjo e bën atë të ndihet i fuqishëm”, shkruan “Danas” dhe shton se ndaj ai ia lejon vetes të vonohet për takimin në Tivat, ngre zërin ndaj gazetarëve, mburret se e gjithë NATO-ja është mbi kokën e tij, por ai mund t’u thotë atyre çdo gjë dhe të ndryshojë rezolutat e tyre dhe deklaratat.
Aktrimi i Vuçiç
“Sido që të tingëllojë, duket se Vuçiç në fjalimet e tij për publikun dhe në përgjigjet e tij ndaj gazetarëve, gjithmonë e di se çfarë, kujt dhe sa po thotë, i vetëdijshëm për pasojat e mundshme. Dmth i përmbahet thënies, të cilën e përsërit vazhdimisht, se është më mirë të jesh zot i të pathënës se sa shërbëtori i fjalës së folur”, shkruan “Danas”.
“Duke marrë parasysh të gjitha këto, përfundimi është i thjeshtë. Vuçiç është vazhdimisht në skenë dhe luan një rol”, vazhdon më tej media serbe. Në Hamburg ai ishte një koleg krenar i Scholz-it. Në Tivat është një fqinj i zemëruar që bën sikur nuk dinte se çfarë po ndodh në oborrin fqinj dhe në Dubrovnik në fillim ishte një lider vetëmohues të cilin të gjithë e kushtëzojnë, por në fund doli fitues sepse ka ndryshuar deklaratën.
Kthimi drejt Perëndimit
Dushko Lopandiç vëren se gjatë muajve të fundit ka pasur gjithnjë e më shumë insistim për t’iu kthyer Bashkimit Evropian dhe Perëndimit në përgjithësi dhe thotë se “këtë e shohim para së gjithash nga aktivitetet e Presidentit të Serbisë dhe Gjuriç – kjo është veçanërisht e dukshme në marrëdhëniet me Rusinë”.
“Nga ana tjetër, është plotësisht e qartë se qeveria do të vazhdojë axhendën e saj joevropiane në raport me Turqinë, vendet arabe, Kinën etj. Në këtë kontekst duhet parë edhe raporti me BRICS, i cili për momentin nuk është prioritet për Vuçiçin. Por nuk e dihet kurrë me këtë politikë, e cila është gati të lëkundet në të katër anët”, thotë Lopandiç.
Një kthesë në politikën e jashtme serbe vëren edhe ambasadori amerikan në Serbi, Christopher Hill, i cili fjalë për fjalë në çdo dalje mediatike thekson se Serbia padyshim po kthehet drejt Perëndimit.
“Problemi është,” shton Lopandiç, “se politika e jashtme serbe është aq e mbushur me kontradikta sa mendoj se një numër i madh i politikanëve evropianë nuk i besojnë më Aleksandër Vuçiçit”.
Naim Leo Beshiri, megjithatë, nuk sheh ndonjë kthim të Serbisë drejt Perëndimit, mendon se kthimi i pretenduar drejt Perëndimit vjen gjithmonë në një kohë kur Perëndimi po përgatit disa kritika më të forta ndaj autoriteteve në Beograd.
