Gjyqtarët në qytetin francez të Avignon do të japin vendime për 51 burra të enjten në një gjyq masiv për përdhunim që e ka kthyer një grua 72-vjeçare në një ikonë feministe.
Për gati një dekadë, Gisèle Pelicot u drogua nga ish-bashkëshorti i saj Dominique, i cili më pas ftoi dhjetëra burra që ai kishte rekrutuar në internet për të bërë seks me të në shtratin e saj në shtëpi, ndërsa ajo ishte pa ndjenja dhe pa vetëdije.
Ishte vendimi i saj për të hequr dorë nga anonimiteti i saj dhe për ta hedhur këtë gjyq në të hapur – sipas fjalëve të saj, duke bërë “këmbë turpi” nga viktima te përdhunuesi.
Edhe pse ai i pranon akuzat kundër tij, shumica e burrave të tjerë në gjyq mohojnë se ajo që ata bënë ishte përdhunim.
Prokurorët kanë kërkuar dënime me burg që variojnë nga katër vjet deri në 20 vjet, dënimi maksimal për akuzën e përdhunimit të rëndë.
Një nga të pandehurit, i cili ka pranuar akuzat, ka thënë se gjykimi ka qenë i nxituar dhe i “dështuar”.
Aktivistët thonë se ky rast dëshmon nevojën që pëlqimi të përfshihet në ligjet e Francës për përdhunimin, si në vendet e tjera evropiane.
Për çfarë bëhet fjalë?
Nga viti 2011 deri në vitin 2020, Dominique Pelicot e mbushi gruan e tij me droga qetësuese dhe pilula gjumi pa dijeninë e saj, i shtypi ato në pluhur dhe i shtoi në ushqimin dhe pijen e saj.
Gisèle Pelicot pësoi humbje të kujtesës dhe ndërprerje për shkak të drogës dhe ka folur për 10 vite të jetës së saj që i kanë humbur.
Ai u kap përfundimisht sepse një roje sigurie e denoncoi në polici për fotografimin nën fund të grave në një supermarket.
“Mendova se ishim një çift i ngushtë”, tha ajo një herë në gjykatë. Në vend të kësaj, burri i saj po shkonte në një faqe interneti famëkeqe, por tani të ndaluar të quajtur Coco.fr për të ftuar burra vendas në shtëpinë e tyre për të bërë seks me të, ndërsa ajo ishte në koma.
“Unë u sakrifikova në altarin e vesit,” tha Gisèle Pelicot në fillim të gjyqit.
Që nga fillimi i shtatorit, gjyqtari Roger Arata dhe katër kolegët e tij kanë dëgjuar se si 50 burra, tani të moshës 27 dhe 74 vjeç, vizituan shtëpinë e Pelicots në fshatin Mazan.
Dominique Pelicot ka pranuar të gjitha akuzat kundër tij – drogimin dhe përdhunimin e gruas së tij dhe rekrutimi i dhjetëra burrave për ta përdhunuar. Prokurorët kërkojnë që gjyqtarët t’i japin atij dënimin maksimal prej 20 vitesh burg për përdhunim të rëndë.
“Unë jam përdhunues”, u ka thënë ai gjyqtarëve. “Unë i pranoj të gjitha faktet [të çështjes] në tërësinë e tyre.” Ai i është lutur për falje ish-bashkëshortes dhe tre fëmijëve, por veprimet e tij kanë copëtuar familjen Pelicot.
Të pandehurit e tjerë vijnë nga të gjitha sferat e jetës dhe shumica e tyre janë nga një rreze prej 50 km (30 milje) e fshatit të Pelicotëve të Mazanit. Fakti që ata janë zjarrfikës, roje sigurie dhe shofer kamioni u ka dhënë atyre emrin Monsieur-Tout-Le-Monde (Z. Everyman). Shumica prej tyre kanë edhe fëmijë.
Pesëdhjetë nga 51 janë akuzuar për përdhunim të rëndë dhe tentativë përdhunimi.
Romain V, 63 vjeç, po përballet me 18 vjet burg nëse shpallet fajtor. Ai akuzohet se ka përdhunuar Gisèle Pelicot në gjashtë raste të ndryshme, ndërsa e dinte se ishte HIV-pozitiv. Avokati i tij thotë se ai nuk mund të kishte kaluar infeksionin pasi kishte vite të tëra trajtimi.
10 burra të tjerë mund të përballen me dënime prej 15-17 vjetësh dhe prokurorët po kërkojnë dënime me 10-14 vjet burg për 38 prej të tjerëve.
Përpara vendimeve, një nga të paktët burra që ka pranuar përdhunimin i tha BBC-së nëpërmjet vajzës së tij se shumë njerëz e kishin vendosur menjëherë: “Nuk kishte kohë të mjaftueshme. Për mua ishte punë e gabuar”.
Mesatarja e burgimit për përdhunimin në Francë është 11.1 vjet, sipas ministrisë franceze të drejtësisë.
Një burrë akuzohet për sulm të rëndë seksual dhe jo për përdhunim. Prokurorët thonë se Joseph C, një trajner sportiv në pension dhe gjysh 69-vjeçar, duhet të përballet me dënimin më të lehtë prej katër vjet burg.
Disa prej tyre kanë kërkuar falje për sjelljen e tyre, por shumë jo.
Cyril B tha se i vinte keq për Gisèle Pelicot.
“Më vjen turp nga vetja, jam i neveritur”, tha Jean-Pierre M këtë javë. Avokati i tij shpresonte që gjyqtarët të merrnin parasysh pendimin e tij.
Çfarë e bën këtë rast të pazakontë?
Jo vetëm që kjo çështje është mbajtur para publikut, por provat kundër të gjithë të akuzuarve u regjistruan në video nga Dominique Pelicot në atë kohë dhe më pas u shfaqën në gjykatë.
Gisèle Pelicot, e cila është divorcuar nga burri i saj, tha se burrat “më trajtuan si një kukull lecke”. “Mos më fol për skena seksi. Këto janë skena përdhunimi,” tha ajo.
Prandaj, asnjë nga të akuzuarit nuk ka qenë në gjendje të kundërshtojë pretendimin se ata ishin në dhomën e Gisèle Pelicot ndërsa ajo ishte në koma.
Mbrojtja e tyre është mbështetur në përkufizimin e përdhunimit, sepse aktualisht përfshin çdo lloj penetrimi seksual “me dhunë, shtrëngim, kërcënim apo befasi”. Kjo do të thotë që prokurorët duhet të provojnë qëllimin për përdhunim.
Prokurorja publike Laure Chabaud i tha gjykatës se askush nuk mund të thoshte më se “pasi ajo nuk tha asgjë, ajo dha pëlqimin e saj – kjo i përket një epoke të shkuar”.
Mijëra njerëz u janë bashkuar protestave në mbështetje të Gisèle Pelicot në Francë. Dhe gratë kanë qëndruar çdo ditë jashtë gjykatës duke kënduar një nga frazat që avokatët e saj thanë në gjykatë: “Turpi po ndryshon anë”.
Pse Gisèle Pelicot është bërë kaq e rëndësishme?
Gisèle Pelicot ka marrë pjesë pothuajse çdo ditë të gjyqit, duke u paraqitur në gjykatë me syzet e diellit pak para orës nëntë.
Vendimi i saj për të hequr dorë nga anonimiteti është shumë i pazakontë, por ajo ka qëndruar e patundur në çdo moment. “Dua që të gjitha gratë që janë përdhunuar të thonë: Madame Pelicot e bëri këtë, edhe unë mundem”.
Por ajo e ka qenë e qartë se pas fasadës së saj të forcës “fshihet një fushë rrënojash” dhe pavarësisht vlerësimit të gjerë për atë që ka bërë, ajo është një heroike ngurruese.
“Ajo vazhdon të përsërisë, ‘Unë jam normale’, ajo nuk dëshiron të konsiderohet si një ikonë,” i tha avokati i saj Stéphane Babonneau Emma Barnett të BBC-së.
“Femrat në përgjithësi kanë një forcë në to, të cilën as që mund ta imagjinojnë dhe që duhet t’i besojnë vetes. Ky është mesazhi i saj.”
Si ka tronditur Francën ky rast
Avokatët e 51 të pandehurve kanë nxjerrë në pah jetën e zakonshme që ata bënin, megjithëse një psikiatër i caktuar nga gjykata Laurent Layet dëshmoi se ata nuk ishin as të zakonshëm dhe as “monstra”.
Në javët e para të gjyqit, kryetari i atëhershëm i fshatit Mazan i tha BBC-së se rasti mund të kishte qenë shumë më serioz pasi askush nuk vdiq.
Por këto komente provokuan një protestë në të gjithë Francën dhe kryebashkiaku kërkoi shpejt falje. Që atëherë ai ka thënë se po tërhiqet nga jeta publike.
Fakti që gjykimi është mbajtur publikisht ka nënkuptuar se çdo seancë është raportuar gjerësisht dhe në detaje.
Elsa Labouret e grupit aktivist Dare to be feminist tha për BBC: “[Gisèle Pelicot] vendosi ta bëjë këtë më të madhe se vetja. Për ta bërë këtë në lidhje me mënyrën se si ne, si shoqëri, e trajtojmë dhunën seksuale.”/BBC
