Emmanuel Macron ka gjetur tek François Bayrou një kryeministër që nuk premton surpriza. Të dy ndajnë një vizion të ngjashëm ekonomik, duke e bërë të vështirë që qeveria e re të devijojë nga politikat e ndjekura prej vitit 2017. Por kush është François Bayrou dhe çfarë mund të pritet nga koha e tij në krye të qeverisë?
Bayrou ka qenë një ndër mbështetësit më të zëshëm të politikave ekonomike të Macron, të cilat bazohen në fleksibilitetin e tregut të punës, uljen e taksave mbi kapitalin dhe reformat strukturore si ato të pensioneve dhe papunësisë. Ai e konsideron këtë qasje si një shembull të “guximit” të Macron, duke theksuar se falë këtyre politikave papunësia ka rënë me dy pikë përqindjeje që prej vitit 2017.
Borxhi Publik
Një ndër prioritetet e hershme të Bayrou ka qenë gjithmonë ulja e borxhit publik, të cilin ai e konsideron si një barrë “moralisht të papranueshme” për brezat e ardhshëm. Në fushatat presidenciale të viteve 2007 dhe 2012, Bayrou mbështeti një menaxhim strikt financiar, duke premtuar madje një buxhet të balancuar deri në vitet 2016-2017—një objektiv që nuk u arrit kurrë. Sot, ai vazhdon të ngrejë alarmin për borxhin publik që ka arritur në 112% të PBB-së.
Gjatë pandemisë, megjithatë, Bayrou dukej se kishte zbutur qëndrimin e tij, duke mbështetur një plan emergjence prej 250 miliardë eurosh për të rigjallëruar ekonominë franceze. Por, ai ende argumenton se kursimet mund të realizohen në fusha të tjera, veçanërisht në sistemin e pensioneve dhe ndihmat për papunësinë.
Në vitin 2023, Bayrou zhvilloi një obsesion të ri: deficitin e “fshehur” të sistemit të pensioneve. Sipas tij, çdo vit shteti duhet të injektojë 30 miliardë euro për të mbuluar këtë hendek, duke krijuar një ekuilibër të rremë në financat publike. Ai argumenton se kjo problematikë justifikon reformat e pensioneve, të cilat, sipas tij, janë të domosdoshme për të siguruar stabilitetin financiar të vendit.
Distancimi nga Macronistët mbi Taksat
Ndryshe nga shumë përfaqësues të krahut të Macron, Bayrou nuk është kundërshtar i një rritjeje të moderuar të taksave. Në vitin 2012, ai propozoi një plan për uljen e deficitit me 100 miliardë euro në pesë vite, të ndarë në mënyrë të barabartë midis shkurtimit të shpenzimeve dhe rritjes së të ardhurave. Ai ka qenë gjithashtu kritik ndaj heqjes së taksës mbi pasurinë në vitin 2018, duke argumentuar se investimet në prodhim mund të ishin përjashtuar pa favorizuar të pasurit.
Gjatë viteve të fundit, Bayrou ka theksuar nevojën për të ruajtur një balancë midis uljes së deficitit dhe sigurimit të një sistemi ekonomik të drejtë. Kjo mund të çojë në një projekt të ri të ligjit financiar për vitin 2025, i cili mund të përfshijë shkurtimin e shërbimeve publike dhe një rritje të lehtë të taksave për të pasurit.
Epoka e perëndimit për Macronizmin
Ndërsa François Bayrou hyn në këtë rol të ri, ai ndodhet në një moment delikat: fundi i epokës Macron dhe rritja e pakënaqësisë publike ndaj reformave të fundit ekonomike dhe sociale. Në vend që të jetë një figurë e ndryshimit rrënjësor, Bayrou ka më shumë gjasa të jetë një menaxher i stabilitetit, duke ofruar një vazhdimësi politike në një kohë kur Franca kërkon orientim.
Me gjithë fokusin e tij në financat publike, Bayrou përballet me sfida të mëdha: të mbajë të qëndrueshme ekonominë, të bindë qytetarët për nevojën e masave të vështira dhe të ndërtojë një trashëgimi politike që tejkalon një “qeverisje të përkohshme”. Por, siç duket deri tani, qeverisja e tij mund të jetë thjesht një ripërsëritje e politikave të njohura. / bota.al
