Gjermania është parë prej kohësh si kombi i domosdoshëm i BE-së, apo si fuqia më e madhe, më e pasur dhe më e rëndësishme.
Por, në vitet e fundit Berlini është konsideruar si vend që është zhdukur nga ky pozicion në BE, i penguar nga grindjet e brendshme në një qeveri koalicioni, që ka shkaktuar përplasje dhe vonesa në vendime.
Sipas “The Guardian”, Olaf Scholz ka pasur një marrëdhënie të mirë me Emmanuel Macron, duke ngadalësuar motorin franko-gjerman që fuqizon BE-në. Marrëdhëniet polake-gjermane kanë qenë gjithashtu të vështira, të tensionuara nga mosmarrëveshjet mbi mbrojtjen ajrore evropiane dhe ankesat historike.
Friedrich Merz, në rrugën për t’u bërë kancelari i ardhshëm i Gjermanisë, ka premtuar të rivendosë udhëheqjen gjermane në Evropë.
“Unë mendoj se Merz dhe ekipi i tij e kuptojnë urgjencën e situatës globale dhe se ne kemi nevojë për një qeveri funksionale gjermane së shpejti,” tha Jana Puglierin, drejtuesja e zyrës në Berlin, në Këshillin Evropian për Marrëdhëniet me Jashtë. “Situata është aq urgjente sa duhet së pari të biem dakord për disa parime themelore për të qenë në gjendje të flasim me një zë në Bruksel… sigurisht, për BE-në, sa më herët aq më mirë.”
Pjesa tjetër e Evropës po kërkon nga ekonomia më e madhe e kontinentit për të dërguar më shumë ndihmë ushtarake në Ukrainë. Merz, i cili më parë e ka paralajmëruar Scholz-in kundër një politike bashkëpunuese me Rusinë, ka premtuar se do t’i dërgojë Kievit raketa me rreze të gjatë Taurus.
Ai gjithashtu ka të ngjarë të përballet me kërkesat për të dërguar trupa gjermane në Ukrainë si pjesë e një force parandaluese ose paqeruajtëse, një diskutim që Scholz e përshkroi si “plotësisht të parakohshëm”.
Jana Puglierin tha se kishte konsensus midis partive kryesore se “nuk mund ta hedhim Ukrainën”, por parashikoi negociata të vështira të koalicionit mbi financimin e ndihmës dhe kjo, natyrisht, mund të paralizojë mbështetjen për Ukrainën.
Qeveria e Merz, në një samit të NATO-s në qershor, pritet të përballet me thirrjet për të rritur shpenzimet e mbrojtjes së Gjermanisë në të paktën 3% të PBB-së.
Kërkesa të tilla do të intensifikojnë presionin për të reformuar frenimin e borxhit të Gjermanisë, i cili kufizon huamarrjen vjetore të qeverisë në 0.35% të PBB-së. Shumë vende të BE-së duan gjithashtu që Berlini të ndryshojë kundërshtimin e tij ndaj huamarrjes pan-evropiane për mbrojtjen, të ashtuquajturat eurobono.
Pavarësisht qëndrimit të tij ekonomik konservator fiskal, Merz ka sinjalizuar se është i hapur ndaj të dy opsioneve, por asnjëra nuk është caktuar paraprakisht.
Janis Emmanouilidis, zëvendës shefi ekzekutiv në Qendrën e Politikave Evropiane, tha se Merz ka qenë jashtëzakonisht i kujdesshëm për të mos thënë asgjë që mund t’i kushtojë atij në partinë e tij, ku shumë nuk duan reformën e frenimit të borxhit apo eurobondet. “Është e vështirë të gjykosh hapësirën e Merzit për manovrim në frenimin e borxhit”, tha ai.
Udhëheqësi i qendrës së djathtë pritet të heqë idetë radikale nga gjurmët e fushatës, të tilla si kontrollet e përhershme në kufirin gjerman, si pjesë e një plani prej pesë pikash që përfshinte largimin e të gjithë azilkërkuesve.
Kontrollet e rrepta do të dëmtonin marrëdhëniet me fqinjët e Gjermanisë. Kryeministri i Polonisë, Donald Tusk, vitin e kaluar dënoi kontrollet e vendosura nga qeveria e Scholz si “të papranueshme”.
Emmanouilidis pret që Merz të gëzojë marrëdhënie më të mira me Tusk dhe Macron, megjithëse tha se do të ishte e vështirë që marrëdhëniet të mos përmirësohen.
“Stili i drejtimit të Merz-it tregon se ai do të përpiqet të luajë një rol më të fortë në kontrast me mungesën e guximit të Scholz-it”, tha Emmanouilidis.
Por lideri më testues për Merz-in do të jetë Donald Trump, i cili brenda një muaji ka përmbysur siguritë e politikës së jashtme gjermane të pasluftës, një realitet i akullt për partinë e Bashkimit Kristian Demokrat të Merz-it, një aleate tradicionale e partisë republikane të SHBA-së.
Meqenëse nënpresidenti i SHBA, JD Vance, takoi udhëheqësen e ekstremit të djathtë Alice Weidel dhe sulmoi demokracitë evropiane , Merz, një transatlanticist i përjetshëm, tingëllon më pak optimist për arritjen e marrëveshjeve me Trump, tha Puglierin.
“Gjermania është shumë e ndjeshme ndaj sulmeve ndaj BE-së… Unë mendoj se kjo mund të çojë në më shumë hapje për të ndihmuar që BE të funksionojë”, tha ai.
