Këto janë kombinime të temperaturës dhe lagështisë përtej të cilave kushtet mjedisore bëhen kritike për trupin e njeriut: ja cilat janë ato.
Valët rekord të nxehtësisë, të shoqëruara me nivele të larta lagështie, mund t’i bëjnë kushtet mjedisore kritike për trupin e njeriut. Por cili është kufiri maksimal që mund të tolerojmë? Dhe çfarë ndodh pas një pragu të caktuar? Përgjigja për këto pyetje vjen nga një studim i fundit i një ekipi kërkimor amerikan, i cili ekzaminoi kombinimet e temperaturës dhe lagështisë përtej të cilave trupi ynë nuk është më në gjendje të mbajë një temperaturë të brendshme të qëndrueshme, duke na ekspozuar ndaj rrezikut të hipertermisë.
Kërkimi për atë që në zhargon quhet “kufi kritik mjedisor” nuk është i ri për shkencën, e cila në të kaluarën kishte sugjeruar tashmë se cili ishte kufiri i sipërm i sigurisë përtej të cilit është e mundur për goditje nga nxehtësia ose vdekje në rast ekspozimi të zgjatur. Megjithatë, vetëm vitin e kaluar arritëm në një përkufizim më të saktë të kombinimeve të temperaturave dhe lagështisë, të matura si “temperatura të lagështa të llambave”, mbi të cilat nxehtësia e zjarrtë është e dëmshme për trupin e njeriut.
Cila është temperatura e duhur dhe vlera e pragut për trupin e njeriut?
Perceptimi ynë për nxehtësinë nuk lidhet vetëm me temperaturën që lexojmë në termometër, por edhe me nivelin e lagështisë së ajrit. Kombinimi i këtyre dy vlerave matet zakonisht si temperatura e llambës së lagësht, një parametër përtej të cilit trupi i njeriut nuk është më në gjendje të shpërndajë nxehtësinë e trupit përmes avullimit të djersës. Prandaj, këto janë kombinime të temperaturës dhe lagështisë përtej të cilave kushtet mjedisore bëhen kritike për organizmin tonë, maksimum të vërtetë që janë testuar vetëm kohët e fundit te njerëzit në mjedise laboratorike.
Rezultatet e këtyre testeve, të raportuara në një studim të botuar në Journal of Applied Physiology, tregojnë se kombinimet e temperaturës dhe lagështisë që po përjetojmë edhe në Itali në këto ditë të nxehtësisë rekord tejkalojnë shpesh kufirin kritik mjedisor.Në përgjithësi, studiuesit vunë re se kufiri maksimal i mjedisit mbi të cilin ngrihet temperatura e trupit është afërsisht 31°C llambë e lagësht (lagështia 100%), e cila është e barabartë me 38°C në lagështinë 60% te subjektet e rinj dhe të shëndetshëm.
Siç theksohet në grafik (zonat e verdha dhe të kuqe përfaqësojnë kufirin kritik mjedisor për të rinjtë dhe të rejat që kryejnë aktivitete të lehta fizike), ndërsa temperatura rritet, përqindjet më të ulëta të lagështisë relative janë gradualisht të mjaftueshme për të qenë mbi pragun e sigurisë. Mbi këto kufij, rritet temperatura bazë e trupit dhe bashkë me të rreziku i sëmundjeve të lidhura me nxehtësinë me ekspozim të zgjatur, i cili, në rastet më ekstreme, mund të çojë në goditje të nxehtësisë potencialisht fatale.
Për njerëzit e moshuar dhe të dobëtit, më të prekshëm ndaj nxehtësisë, këto pragje janë ndoshta edhe më të ulëta, theksuan studiuesit të cilët, si pjesë e projektit HEAT (Paragjet e Epokës së Mjedisit Njerëzor) të koordinuar nga ekspertë në Universitetin Shtetëror të Pensilvanisë, tani po shqyrtojnë se sa ngrohtë dhe një mjedis i lagësht duhet të jetë përpara se të moshuarit të fillojnë të kenë vështirësi në tolerimin e stresit të nxehtësisë.
Si të llogarisim pragun e temperaturës dhe lagështisë që mund të tolerojmë?
Për të arritur në këto vlerësime, studiuesit përdorin dhoma të specializuara mjedisore, me nivele të rregullueshme të temperaturës dhe lagështisë, duke matur ndryshimet në temperaturën e brendshme të trupit të pjesëmarrësve në studim përmes kapsulave telemetrike të temperaturës gastrointestinale, pajisje të vogla që, pasi gëlltiten, lejojnë gjurmimin e ndryshimeve gjatë eksperimentit.
Më pas, çdo pjesëmarrësi të studimit i kërkohet të hyjë në dhomën mjedisore dhe të përfshihet në aktivitete të lehta fizike, të tilla si ngasja e një biçiklete ose ecja në një rutine, ndërkohë që dhoma sillet në kombinime të ndryshme të temperaturës dhe lagështisë relative.
