ç' meditoje në shpirtin e humbur në robëri
ç' përpëlitej me kufijtë e atdheut në ajër
me ndryshimet me tradhtitë venitjet e pritjet
me për balljet e brigjet e egra të etjes
deti përplasej me qiellin e thyer në ty
e shikoje yllin polar dhe i zgjoje mbytjet në Iliri
humbje në blegërima belesh e s'shihje asgjë
vetëm kafshë ulërinin vetëm qenë e ujq
me sy të zjarrtë ndërsa binte e binte borë
e iknin vitet ndërmjet afërsisë e largësisë
kot ndizje udhët për mjedis detit të trazuar
e shfaqeshin dele e dele e zogj të trilluar
vinin e shkonin hije të çuditshme
të njëjtë me ato që i turreshin atdheut
ikje zërit të premtit detit larg në bunacë
e kuptoje qetësinë e thellë para stuhisë
ndërsa pastroheshe nga mëkatet te një tarracë
me mendim gjithnjë te ti fedorë
s' je i vetëdijshëm Robinson ç' liri ke vrarë
Robinsoni i ri II
pikon natë në gjurmë të udhëtimit të gjatë
deti e bjeshka përzihen në shtrëngatë
rrethuar nga egërsira nga ujqër sy zjarr
mes të panjohurës pa rrugë në ishull pa shpatë
ngrohesh veç me gjakun tënd mitik shqiptar
e ura e imagjinuar te toka e premtuar
e kredhur gjithësisht në vetmi dhe natë
zot kush do t'i ruaj krojet e gurit në çakorr
kush do t'i këndojë zemrës së trimit në vorr
të shitën tokë e bekuar e s'çanë kokë për ty
tashmë lufton për mungesën tënde në shi
të kthehesh dhe t'i dalësh zot dritës në të aguar
ti ngrirë mbi 'i gur në përgjakje të yllit të ri
ty të lidhën gjallë robinson i ri në kryq
të bredhësh botës së ishullit ja sesi pallë 'i kërriç
të mos kthehesh te identiteti yt kurrë hiç
i ngrirë deri në gjunjë shikon siluetën në hi
