Diçka nga brenda ma thyen heshtjen
Shpesh me vend e rrallë pa vend.
Po me djeg si meduza prek ndërgjegjjen
Vallë kjo botë e madhe pse po hesht-duron?
Bota çuditërisht është para kolapsi
Nga një virus qe e krijoi njeriu vetë
Nuk e kërkon askush se i kujt është faji
Për shekullin e 21-një është mëkat i vërtetë.
Thellë në shpirt me gërricin shpezët me kakarisje
Si i agjësonin të gjalla pa gjyq e pa faj.
U hap fjalë-rrufeja se gripi sulmon të reja shtigje
Digjeshin në furra i groposnin si në një varr.
Shpërtheu lajmi si vullkani më vonë.
Se u përhap gripi-tërbimi i shtazëve, i rrallë
Mbyteshin shtazët gropoheshin në gropë
U harrua shpejt e një lajm i ri vjen prapë.
Nuk kuptohet kjo botë e civilizuar
Corona virusi 19 tronditës po bën kerdi
Ku e ka burimin adresën ky ferr i pambaruar
Vetëm në emrin djallit “njeri”.
E pse?
Askush nuk e pranon fajin
As mëkatin.
Edhe pse me dashje a pa dashje vjen.
Gjatë rrugëtimit brumin jetës ja merr
Ti përkund djepin e vetmisë që sikut të çmend.
Monopatin ia mbylle vetes me mëri
Thirrjet biblike ishin për ty zhurmë e mbërthyer.
Zgërdhiheshe nga mëria me neveri..
Si pasqyra me qelqin e thyer.
Ditët e shtëngatave vijnë e ikin
Të sjellim muzgun e zemrës me urrejtjen farmak
Si ti feksin ëndërrat e trishtuara
Kur ecën vetmia mbi kënetën moçal?
Universi e feks terr nate dhe dritën në agim.
Kjo botë e krijuar jep e merrr.
Mbi shkumën katran e leshterikë ,
Bota sharmin e mashtrimeve s`ta pëlqen.
