Jam e bija e hënës drita e diellit
Jam fillikat vetëm dhe pres një zë
Një zë kënge t'më zgjojë nga ankthi
Të shoh diellin, hënës t'ia kreh flokun
Me vete kam një lule buzë etur
Pres një shi imtak të bie mbi të
Të shuaj zjarrin petaleve të kallura
Jam e bija e hënës përtej largësive
E bia e diellit kumbullë e shtëpisë
E mbollëm bashkë hijen e diellit tim
SYTË E NATËS
Nata ka marrë bojën e vetë
Ku ta shtroj dhimbjen se di
Duhet nxjerr çarçafët e nuses
Ata me aromë molle herake.
Tashmë është shtruar terrina
Dritat kanë ndezur sytë e natës
Çdo gjë shihet fytyrë zverdheme
Asgjë të lëvizë krahët e fluturave
Ngjtur në murin karshi dhembjes.
Çfarë të bëhet me shpirtin e sosur
Është natë dhe agu është larg
A thua vallë, deri të nesërmën
Do ngjiten qiellit fluturat e shpirtit.
PLAGË E VJETËR
Një plagë e vjetër,
E majisur mbi trupin e popullit tim,
Kishte hedhur rrënjë e metastaza,
Në shpirtra e zemra ndër shekuj.
Vëlla më vëlla të një gjaku,
Shtronin lëndinat me fole qyqesh.
Nën ndjelljen e korbave kobëzeza.
Të bërë paskajshmëri mjerim e skëterrë.
Sa shumë nëna mbetën me duar në gji,
Sa shumë nuse të reja mallkuan rininë,
Sa e sa dyer u mbyllën nga ngunjimi,
Për të mos u hapur kurrë.
Por mençuria e mendje ndriturve,
Fjala e tyre zbuti zemrat,
Duke fshirë lotët e dhimbjes.
Anton Çeta i përqafuar,
Nga vëllezër e motra,
Mori uratën dhe kungimin për Atdheun,
Shëroi plagën e kah-motshme,
Duke u lutur mos-kthimin e saj.
Anton Çeta Profeti që i ndriti fjala,
Mbeti i pavdekshëm, lapidar,
Kudo që shkeli; në krahina, qytete e fshatra,
Ai i gdhëndi monument vetës,
Anton Çeta legjendarë.
KURBETI
Më prit o syri im prej dheu
Dua t’a ndjej frymën e atheut
Ringjalljen time përqafimin tënd.
Unë po ikë shtigjeve tè botës
Të marrë ca pika drite për ty
Më mungon frymëmarrja jote
Po të lë të mbushur lot në sy.
Nuk e shoh diellin i verbuar për Ty
Nuk e ndjej ngrohjen më ngrin shpirti pa Ty.
Unë po ikë nënë por nuk të lë
Bashkë me shokë kurbetit të zi
Jo që duam por na shtrënguan
Të vemi atje ku nuk jemi.
Unë po ikë vashë bukuri e dheut tim
Më prit, veç nënës dhe ty s'kam tjetër njeri.
Unë po ikë Kosovë pa të lën kurrë.
Në zemrën time ke lënë shenjë.
Më prit të frymojmë së bashku me dhimbjen time.
Unë betohem në gjakun e fisit tim
Prapë do t'i kthehem atdheut tim.
