Unë jetoj pa një këmbë e pa një të hëne
në ballkone përbrenda thellë në rrashtë
shtrihet në një grusht kashtë
e s'ndalet të lehë ashpër qeni këmbëbardhë
ai qeni i sharrit dhe i lajçit të rugovës
ja sesi luan këndon e qan në lahutë
me kokën ca herë të mbështjellë me qefin
dashuria me hark qëllohet në ashtin e lakuar
këputet pisha më e gjatë në mes të ballit
e një grua pa martua ndez zjarrin e lashtë
tymi ndërlidhet lart mbi iliri
sesi të ndërlidh hijen e gjakun mitik
rrufetë kërkojnë fshehtësitë e kthimit gur më gur
e unë lidh opingat prej lëkurës së lopës
nis udhëtimin kaloj lumin e dal në një urë
jeta s'është vdekje pse ti rrëzohesh për tokë
ja mëkatet e shpaguara vetëm me kokë
o zot ja në tokën e gurit ka hyrë një lopë
apo ndej të zgjohen minjtë prapë në tavan
në parandjenjë gjaku para zjarri arrij në shtëpi
vërshon uji i liqenit shkreptinë vetëtimë
a nuk vuan më nënë pse më nuk vuan
