Nëse di së si ruhen ëndrrat
Ia kisha çmend fytyrën njeriut
Pse tokë e fjalë m`i la pa zot
Burrërinë e bashkoj me demonë
Mu desh të hy sërish në thellësi deti
Për t'i shpetue dhembjet e Titanikut
Plagët e jetës më i ba simfoni të Betovenit
Me u rritë në fjalët e Ernes
Mos me iu besue ma kohërave t`zezonave
Përse vijnë kur nuk iu beson as edhe djalli vet
Fjalë të tokës kurrë s`do bëhen ma
Sa lirë ma shiten tokën për varr
Fali o zot edhe nëse tokën e falën
Nuk janë ma kryqëzimi i Gjergjit
Jetojnë në trgjeditë shekspiriane
Shqipërinë nuk e kanë ma si dikur
Erna më thuaj je bërë nuse e lirisë
Toka tani ka aromën e kopshtit tënd
E thefshin qafen zotnat që i krijuan demonët
Sa më bën me lot fuqia e nënës që të thërret
Ernaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa….
Guxo me u gëzue
Në u gëzofsha për jetën
T'i besoj fjalës borxh ia kam
Të kisha me krijue veç një varg të poetit
Për besë dëshirë e kam
Të jetoj si jetohet më dhembjen e tij
Më plagët që veç pena e ti di t'i shëroj
Guxo e gëzohu jetës nëse i ke fitue betejat
Luftëtare me ju ba atdheut borxh ia ke
Dashurinë merre nga zotnat e mi
Pesë shekuj me lanë peng të ferrit
S'due me u ngrit para teje në Olimp
Kam frikë nëse digjem nga flaka e bukurisë
Të njëjtën dritë me dritën e diellit e falni
S'di a kam me guxue me të thirrë mbretëreshë
S'kam me guxue me jetue pa të krijue varg
Me të rujtë poezi aty ku ka veç liri
Kam me guxue me të dashtë edhe pas ikjes
Kah fluturojnë dallëndyshet e di je me ato
Në dritë diellit kam me të rritë poezi
Në legjendë e në gji të zanave me të kthy
Në krah të dragojve me u ba Doruntinë
Për ty kisha guxue të flas më perëndinë.
