SA KEQ QË S'E PËRQAFOJMË LUMTURINË
Shpirtin ma vranë dhe jetoj
Çdo herë i fali të tjerët veten e harroj
Të nesërmën zgjohem duke u kujtuar
Pa pritur shoh zemrën në dritën e bekuar
Zoti ekziston në dritën e shpirtit
Në dritën e zemrës dhe mendjes
Ai që nuk njeh Zotin nuk njeh as veten
Nuk e përjeton as dhimbjen e ndjenjës
E zbrazët e zymtë çdo gjë pa kuptim
Kur mungon në shpirt dashuria
Dhe kur urrejtja kaplon atë ndjenjë
Sa keq që nuk ndjejmë ç‘është lumturia
FK
NUK JEMI FAJTORË
Nuk jemi fajtor në dashuri
Që ndjenjat na tradhtojnë si mua dhe ty
Si t’i besojmë dashurisë
Kur çdo ditë lëndojmë njëri-tjetrin
Pikërisht nga dashuria
Ndoshta dytë jemi fajtorë
Asnjëri nuk duhet mohuar
Aq sa urrejmë njëri-tjetrin
Marrëzisht jemi të dashuruar
Nuk jam e çmedur pas teje
Besoj as ti i çmendur pas meje
Edhe pse dashuria nuk pyet kush jemi
Atë që mendojmë dhe ndiejmë
Njëri-tjetrit duhet t’ia themi
FK
JETA ËSHTË MËSIM
Jetë e bukur dhe e ngarkuar
Me probleme stresuar
Por prapë të dua o jetë
Jetë e ëmbël dhe e shqetësuar
Me plot halle e me shumë derte
Edhe kështu të dua më shumë o jetë
E dini pse unë i dua sfidat
Frikën e mund me dashuri
Rrezikoj për të jetuar
Triumfoj duke mësuar
Nuk e kam problem as humbjen
As atëherë kur kam dështuar
Sa herë kam marr guxim për të tjerët
Veten time e kam dëshmuar
I humbur nuk je kurrë kur diçka të re provon
Mëson duke provuar edhe nëse gabon
Jeta është mësim për mua dhe të tjerë
Kur mësojmë nga gabimi kjo quhet vlerë
FK
JETË MASHTRUESE
Jetë digjitale jetë marketingu
Jetë pa shije e pa dashuri
Sikur jetojmë sa për sy e faqe në këtë botë
Pothuajse jemi bërë njësoj sikur robotë
Jetë digjitale jetë e maskuar
Sa nga pandemia sa nga pabesia
Ka zënë vend dyfytyrësia
Ka humbur nderi e dashuria
Humbi dhimbja dhe dëshira
Ndjenja e shpirtit është helmuar
Për asgjë s‘ka mbetur mëshira
Si për të tjerët jemi duke jetuar
Jetojmë sa për sy e faqe
Duke u shtir melaqe
Jetojmë si asnjëherë
Çdo gjë pa ndjenjë e pa vlerë
Jo ore jo jeta është e bukur
Puno e vepro për të jetuar
Këndo e vallëzo qesh e qaj me lotë
Mashtrim e gënjeshtër qenka kjo botë
FK
ÇAST I PAHARRUAR
Kujtim zemre më ka mbetë
Atë ditë kur u takuam
Buzët tona puthur ëmbël
Njëra tjerën e shijuan
Ato buzë lule petale
Me aromë të dashurisë
Seç mu fshi me buzët tua
Buzëkuqi prej qershisë
Buzët shijen s'e harruan
Puthur fort me dashuri
Sa të buta sa të ëmbla
Me aromën e qershisë
Sytë mbyllur buzët çelur
Përqafuar e përkedhelur
Puthje malli të dashuruar
Mbeti çast i paharruar
FK
DASHURONI E JETONI
Jetoni për të mos vdekur kurrë
Duani dhe ndihmoni sikur keni uri
Dashuroni me etjen e pashuar
Në jetë kurrë për të mos u penduar
Jetoni për të mos vdekur kurrë
Dashuroni fort çmendurisht
Se dashuria është ilaç i shpirtit dhe zemrës
Si oksigjeni që i jep shpirt trupit e mendjes
Dashuroni marrëzisht mos njihni kufij
Jetoni shpirtërisht pa lënduar njeri
Dashuria qoftë mëkat i shpirtit tim
Në krahët e saj edhe vdekja ka kuptim
FK
MALLIN S'E SHUAN LARGËSIA
Mbi buzët e tua ngroh buzët e mia
Prej aromës tyre i mbyllim sytë
Të përqafuar fort për ta shuar mallin
Mallin e pashuar nga largësitë
Buzë mbi buzë si një trëndafil
Aromë e tyre dehur në shpirt
Puthemi gjatë pa i çelur sytë
Si lulet me diellin kur çelin çdo ditë
Ne puthemi se duhemi e vazhdojmë
Buzët trëndafilin dashurojnë
Kur zemrat rrahi fort nga dashuria
Dhe mallin nuk e shuan prapë largësia
FK
FLISNI ME SHPIRT
Para se të flisni peshojeni fjalën mirë
Se fjala është më e rëndë se plumbi
Plumbi vret zemrën por jo dhe shpirtin
Fjala vret njerëzimin fjala vret besimin
Fjala është ilaç i shpirtit kush di ta përdor
Është fashë e plagës kur gjaku pikon
Dhimbjen e zemrës largon si me dorë
Është ilaç i dhimbjes që çdo plagë shëron
Fjala e mirë ndërton jetën dhe dashurinë
Ndërton paqen miqësinë e lumturinë
Me fjalë të bukura ndërtoni ardhmërinë
Flisni me shpirt fjalë me vlera për njerëzinë
FK
JAM UNË JE DHE TI
Më pyeti
Sikur ta kishe pasurinë e botës
Do ta ndërroje me poezinë
Ia ktheva me mirësi
Për mua poezia është vet pasuri
Përsëri më pyeti
Çka është për ty poezia
Me dashamirësi prapë ia ktheva
Për mua poezia është e gjithë dashuria
Dhe të fundit herë më tha
Kush është poeti në poezi
Me buzëqeshje ia ktheva
Aty jemi të gjithë jam unë je dhe ti
FK
POETI
Poeti
e mban një botë më vete
Në shpirt artin e kulluar
Me duart e zemrës duke e shkruar
Poeti
i ka dy botë me çudira
Njërën kur bie errësira
N'tjetrën dritë i bën dëshira
Poeti
sa herë vuan
Dhimbjen në shpirt kur e ruan
Si ilaç e ndjenë në letër kur e shkruan
Poeti
e ka jetën si dallgët e detit
Dritën e fal e pranon errësirë
Për t'i parë të tjerët më mirë
Poeti
Është burim i pashterrur
Frymëzohet në buzëqeshje e në lotë
Me laps e letër pasuron çdo gjë në botë
FK
