Itaka po na rikthehet
U çel fjala dhe mori dhenë
Duhet sërish me ecë rrugës së vjetër
Via Egnatia
Për të qenë prijës i pritjes
Kur do të rikthehen të zhdukurit
Me u çel Porta e rikthyer e Itakës
Ndoshta një ditë më rikthehet memorja
Kush na vrau kur e sundonim botën e artë
Sa vështirë edhe sa mirë është me qenë shqiptar
Me i durue zotat që s'më ditën kurrë për njeri
Pas pesë shekujve dje u ndjeva i gjallë
Fluturova para secilës flutur e secilit zog
Me veten s'dua të mirrem para botës fatzezë
Pres lajme se Etna do shpërthejë para Itakës
Cilit t'i lutem të ma ringjallë botën e Romeos
Yjet e kanë udhën të shtruar me ngjyra ylberi
E unë e mat shpirtin me fuqinë e rikthimit të Itakës.
KËNGĒ BASHKIMI
Nëse të ka mbetur veç pakëz fytyrë njeriu
Njëherë në ditë shikoje veten në pasqyrë
E sheh botën tënde së si ti e mendon
Të vogël me stuhi ferri e plotë demonë
Bota është kopshti me trëndafila të miqësisë
Dorë e zgjatur e udhëtimit deri në galaktikë
Nga aty e shoh botën në pëllembë të dorës
Marr ngrohtësi dielli dhe artin e bukur të yjeve
Mos urre për gurët e tokës mëmë të djegur
Edhe për mijëra të zhdukur të fisit tim të tretur
Pa pasur dorë me i fshijë lotin e çlitimtareve
Nëpër tër botën me mallin përvlues të heshtur
Nëse urren ndonjë çast të vetëm në jetë
Mjaft ke demonë e djajë të perandorëve fatzi
A pak na bënë pik e pesë në zogjë shtegëtarë
Sot krijojmë vargje për bashkimim kombëtar.
VARG I SHENJTË
--Në ditëlindjen e bashkëluftëtares
Në sy
E pamë botën
Plotë stuhi e acar
Buzëqeshje dhe krenari
Edhe të vërbër
Kur ishte
Të dytë u bëmë luftëtarë
Atdheu e shpirti
Mbi fytyrë
Njëqind jetë i kaluam
Edhe ferrin
Çlirimtarë të së bukurës u bëmë
Dje durimin ma fale
Sot buzëqeshjet i bashkuam
Me nipçet
Nesër nuk e di ku do të vemi
Ndoshta bëhemi varg i shenjtë
I çlirimit
Në atdheun e bashkuar të Fishtës.
PSE S'KA NJË VARR PËR MUA
-Tragjedisë së Tivarit
Eca
Kolonës së vdekjes
Pafajësisht
Ndalova në tokën mëmē
Për një çast mbretëroi stuhi
Më s'pava diell as hënë
Ah,çfarë ishte kjo tokë
Fare pa liri
Ecnim drejt një fundi
Të pafund
Drita askund nuk shihet
Veç plumbat vrasës fluturojnë
Zotnat kanë frikë nga sytë e mi
Nuk udhëtojmë në të njëjtin drejtim
Kot i bërtas diellit
Puthjet ia fala Drinit
Le t'i marrin zogjtë shtegëtarë
Të pushojnë në lumin e dëshirave
Lexoj ditarin e ditës
Askund s'shkruan për vdekjen
Në Tivar vdekja më pret
Nëse mbetëm gjallë nëpër tokën mëmë
Udhëtojmë pa buzëqeshje
Për tu takue me larine
A udhëtohet pa dashuri
Pa dritën e syve të mi
Pa këngë të zogjve
Pa faculetën e çlirimtarës në xhep
Eca me shpirtin e Adamit
E kujtova shpatën e Gjergjit
E mendova rrugës të pi gji zanash
Ndoshta të rikthrhem në Promethe
Por u gjenda pranë detit i palarë
Përballë bajlozve të tij
Ah ta kisha një lapidar
T'i shkruaj emrat tonë
Mbi 4500 shqiptarë në Tivar
Pushojmë pa liri e diell
Në tokën e diellit.
