Në jetë kam dashur t'i ngjaj fytyrës së diellit
Se është e vjetër sa vet ekzistenca e fisit tim
Tani jetoj i lirë kur e di se me rri pranë syve
Drita e diellit m'i fal buzëqeshje fytyrës sime
Fytyrës se diellit i ngjajnë betejat e çlirimtares
Lapidarët që presin të çelin lulet e para t' jetës
Pranverat që i rrisin trëndafilat në tokën time
Rikthimit në fole të dallëndysheve të Mjedes
Me këtë fytyrë të nderit jetoi Gjergj Elez Alia
Lotët e motres ia ngohu flaka e diellit
Sa mëkat pse jetohet me fytyrat e tradhtisë
Kur jetojmë të rrethuar me armiq shekullor
Një dolli në Fishtë apo Në fishtiane ç`me ngjanë
(Prof.Nuri Dragojt në amshim)
Dje me thirre nga Tirana në Tiranë
Me ngrit një raki mani të Permetit
Me ia krisë bisedës për Shkup e Shkodër
Deri në këngën e gjelit të mëngjesit
Nuk me dukej tani larg Tirana nga Peja
A nuk me mjaftuan pesë shekuj largësi
Nuk mërzitëm edhe këmbë të eci nëpër shi
Dua t`i ndaloj he për he të gjitha stuhitë
Eca këmbëzbathur ta shuaj etjen e Tiranës
Ta ngriti dollinë më Nuriun dhe bijtë e nanës
Rrugës s'ka më asnjë stuhi që me ndalon
T'i mundim perandorët nga toka e jonë
Pesë shekuj larg isha të besoj se jam Shqipëri
Më gjuhën time flisja kur lexoja Baba Tomorin
Me dukej vetja se jam ai mal i shenjtë i Naimit
Idilat që m'i kujton sot vedlindjen e Siqevës
Të vërtetat e ferrit i kujtova armiku që na i la
S''dija cili jam e për ke jetoja në burgun e jetës
Kur pranvera vinte tek unë lulet s'me takonin
Kisha liri sa me i pa tradhtarët më sytë e mi
Ec e mos festo kur gurët e Kosharës ranë
Mrekullinë e shekullit e bënë djemtë tanë
Ca i lanë gjymtyrët e të tjerët kokën për tokën
Sofra e bashkimit u shtrua për me ngrit dolli
Jeta na u bë art Nuri pranë luleve ku tani je ti.
