Le të çelë ajri dhe uji i nemitur
le të çelë rëra dhe guri i lumit
njeriu fijeve të barit i gëzohet
e dhuratave të mira të natyrës
Ëndjen e ajrit e ndiej çdo çast
tek lulja që merr frymën e ajrit
Lyra, me ty e njoha të bukurën
dhe gjakun tim të dashurisë!
Shpirt, je muzikë e lashtësisë
oktavë e tinguve kryengritës
je art që lulëzon nga dhuntitë
Zemër, tek kjo tokë e heshtur
një heshtje e shkuar i shkruan
heshtjes së ardhshme; zgjohu,
dita e sotme ka nisë të ngrohet.
Lyrë, o toka ime e dëshpëruar
më e afërta ime, e përzemërt
ti më bëre që ta njoh dashurinë
ëndrrën e të gjitha materjeve!...
