E kam pa me sytë e mi të pikëllimit
Njëqind herë kur na e vranë jetën
Dritën e diellit deshen të ma ndalin
Edhe varret të m'i tretin nga atdheu
Shqipërinë s'kisha besë me e dëgjue
Veç më e shikue nëpër errësirën e natës
Njeriu i huaj ju bëra Shqipërisë sime
Kur u linda vdekjen ia fala mbretërisë së saj
Të vërtetën as pas pesë shekuj nuk e gjej
Nuk e di nëse jemi vêrbue në të dy sytë
Pse s'duam ta shohim njeri-tjetrin drejt
Më guxue veç një herë me u ba Gjergj Elez Ali
Për të vërtetën këmbë botës kam me i ra
Thellësitë e Titanikut kam me i pushtue
Deri sa ta gjej fjalën që ma ndalon shpirti
Në çlirimtar copa atomi veten kam me e nda.
Ç'ma mori fjala fjalën
Nga cila anë e jetës ma treti fjala fjalën
Nuk e gjej në asnjërën betejë të zemrës
As ndër të vdekurit e pagjetur të shpirtit tim
S'ka kthim të vdekjeve koha ime
Pa i vulosë betejat për lirinë e zënë peng
Ende jemi larg për t'i urue betejat e lavdisë
Të marrët kanë ndez flakën e etnes
Retë janë mbuluar me të zezat korbiane
Toka dhe qielli presin yjet kur dalin mbrëmjeve
Unë kam mbetur peng i këngës së bilbilave
Nëpër të gjitha stinët t'i këndoj Ernes
S'ndaloj deri sa t'ia vëmë kurorën mbretreshës
Deri sa ta gjej fjalën kam më u ba një shekull
Kam më kalue nëpër urrejtje e më u ba djalli vetë
Mê duket gjatë deri ta shoh pikturën e Mona Lizês
Jam mësue ta pikturoj të bukurën e qytetit tim.
17 VI.2021 AGIM DESKU
Khu çka u ba
U thanë së ishim me mijëra vjet nëpër beteja
luftëtarë të shenjtë për të shtrejtën liri
Veteranët vdiqen pa e gëzue Shqipërinë
Të bashkuar siç ma do edhe sot Amerika
Ecim dhe flasim së çfarë na thonë të tjerët
A jetohet me fjalët që s'më hynë fare në punë
Dikur dëshiroja me e dashuru të bukurën
Më u ba fëmijë rebel i atdheut të robëruar
S'më ka shkue mendja të flaka e diellit
Kur dimrat i bën verë e verën dimër
Më thonin ma mirë më u djegë
Se më u ba peng ferri a fundrrinë e Ufove
E tërë jeta më shkoj në rrëfimet të dielëve
Sikur t'i kisha ndërrue pak çlirimtarët
Ndoshta sot i kishim heronjtë në jetë
Të rikthyer sërish në Promethe të gjallë
Khu çka u ba me portën e Purgatorit
Nëse ma mbyll rrugën e lirisë
Të garoi Olimpiadës nëpër Rrugën e Kombit
A mjafton ta kujtoj poetin Havzi Nelën
Vetëm me një tufë bogjurësh të Kosovës
Nuk përfundon jeta me dashurinë e humbur
Edhe po t'i përjetoja njëmijë vite ferr të Dantes
Khu edhe çfarë kemi për të bërë deri në olimp
A mos Evropa ka ikur mijëra vite para neve
Dhe s'ka birë nëne qe e takon më iu rrëfye
Për pafajësinë e sëcilit brez të popullit tim
Ndoshta e kam harrue edhe emrin tim Agim
Dikur i takoja Homerit dhe fisit pellazg
Itakën ma ndanë në copa të mëdha atomesh
Tani kam mbetur një rebël i kujtineve hyjnore.
Dialog me djallin
S'i besohet ma njeriut e lëre ma djallit
Për prapaskenat e fytyrave të paftyra
Më ke të bëj dialog pasi shkrepe plumba
Ma dëshmove jetën e ferrit të Dantes
Jam këtu edhe para vetë djallit
Me Adamin e krijuam fjalën e bukur
Dashurinë ia falëm vetëm atdheut
Urrejtja i takon botës së Apokalipsit
Të zhdukurit nuk na falin mëkatin
Nëse bëjmë dialog me perandorët
As sofra e pjatave të nënës Ferdane
Që presin të ulën pranë engjëjt e saj
S'ka dialog me fundin e botës
Nëse bota i përket djajëve që vrasin.
