Sot ka pak njerëz, shokë, miçë si dikur,
Që luftuan e luftojnë me mendje e zemër;
për këtë Popull, për këtë tokë;
këtë simbol Emblemë Kombëtare;
Shkabën tonë dy krenare, kuq e zi tonin flamur!
Ne Shqiptarët duhet t'i kemi të ndritura;
të kthjellura mendjet, shpirtrat, zemrat dhe kokat,
për t’ mos u ndarë, akoma tutje, tokat tona!...
Kur atëherë, do të kemi një unitet t'përbashkët;
Një komb, një shtet, një shqiponjë,
një gjuhë dhe një t'vetmen t'kultivuarën tonën kulturë
Atëherë ndoshta gjithsesi e medoemos
do ta kemi: Një Komb një gjuhë e një flamur?!
Mirpor, me këtë mentalitet që kemi sot
jo t'pastërt fare, siç duhet ta kishim;
Dje, sot, nesër e mot;
të shenjtë, të pasur e të shtrenjtë:
Sikurse ari e kristali, dhe si qelibari,
krejt si një bilur!...
