Zemër plasur e sy përlotur
Do vijmë në Kosovë
Duam më ardhë
Ah, sikut Ti Erna
Të ngritësh nga varri
„Në fustan nusërie”
Me pelhurë të bardhë
Të na del përpara
Krahëhapur
Si dikur më u përqafue
Të bëhemi dhembje
E mallë
Të gjithë së bashku
Përgjithmonë
T`i kishim shue
Ne do vijmë
Mbi retë e bardha
Siç kemi shkuar bashkë
Çdo vit
Tani Ti nuk vjen
Ma më ne
Tek varri yt vijmë
Më lotë me e ujitë
Sa më gezim
Shkoje çdo herë
Sikur flutur tuj fluturue
Dritë dielli mbi planet
Ti Erna ishe për mue
Dorën ti ma lëshove
Si pulëbardhë
Lart fluturove
Shpirtin tim
shumë ma plagove
Je bërë varg muze poeti
Hyri mbi çdo valë deti
Monalizë je bërë në pikturë
Legjendë që s’harrohesh kurrë…
E PAMPOSHTUR
E pa mposhtur
Kam mbetur
femër
Heroinë
Çfarë kohe erdhi
Kur s'të duan
Të të shohin
Shkallëve të jetës
Vlerën askush asnjërit s'ia di
Të më çmendin botën time
Janë munduar të ma shkëlin
Dhe bota ime e ofenduar
E fyre dhe e pështyrë
Nga e një "botë" e pa fytyrë
Ti zot si s'ke mëshirë
Përse s'i zhdukë
Nga faqja e dheut
Këta ndytësira
Jeta më ka çelnikosur
Askush s'mund ta gjunjëzoj
Askënd
Koha e djajëve jeton
Por janë të deshtuar
Mbetin gjithmonë.
