nisu moj nisu fushave dhe malit
beja qejfin vetes beja qejfin djalit
nisu moj nisu dhe rrjedhes se lumit
ne driten e jetes larg endrres se gjumit...
nisu moj nisu ti nga lumi i Lanes
sepse je lulja me e bukur e Tiranes
nisu heret ne mengjes tinez
ti je lulekuqja me e bukur e Prishtines...
Lëndimi
sa afër e sa larg ishte udha deri tek caku
sa afër e sa larg ishte kapërcimi i atij pragu
veçse semafori i kuq e ndali turrin
ndjenja e thyer në mes e lëndoi dhe gurin...
Verë
as fyell i bariut
as këngë e bareshave
shtegut të laureshave
as kostarë në livadhe
as argat në arë
as dema në garë
veç diell i nxehtë
që djeg si zgarë....
Harruar ke adresën
nëse të shkruaj e nuk më shkruan
me mërzi ëndrrën më gjuan
më gjuan ëndrrën më gjuan shpresën
harruar ke emrin harruar ke adresën...
Në detin e trazuar
vjen e ulesh në ballin tim
si flutur e pranverës
herë ngadalë herë me nxitim
i ujitë lulet e verës
dhe hapë një vatër me kujtime
për kohën tashmë të ikur
më shumë me lot se përqafime
në mallin e rrëzbitur
dhe sërish ikë në pushime
në rrugëtimin e munguar
peng e lë ëndrrën time
në detin e trazuar...
