Duart zgjaten me lutjet
Gishtërinjt tingull lëshojnë
Me kërcitjet e tyre prej trishtimi
Ç'më pret në këtë udhë pa krye
E me një copë hanë
Vallë jeta filllon sërisht?
Ngjan gjithqka e heshtur
Në këtë imazh miniaturë
Ku jeta ime shfaqet kaq e zbrazët
Se heq dot nga mendja
Je ti njeri i mirë varg i përvajshëm
N'rrugëtimin tim
Që ma fal atë pak dritë n'errësirë !
ASHTU
Si një rrugëtim
I ëmbël filloi
Jetën e doja
Vuajtjës i rashë shqelm
Nuk kishte çast
Që nuk buzëqeshja
Ashtu
Ndihesha vërtetë
Fillova ta jetoj
Episodin më t'ëmbël
Unë
Por gërshërët e tua
Kishin filluar punë.
