I zbardhja rrugët
Edhe nëpër shtigje mjegullash
Edhe nëpër terrnaja
Sytë e natës gazmoheshin
Me valsin tonë të shpeshtë
Kristalet e natës
Merrnin ngjyra të ylberit
Si çaste përjetësie
Largësitë i matja me hapa!...
Prapë Troja
Ç’është ky kalë i drunjtë
Më zbresin copa qielli
Më shkrepin copa vetëtimash
Kjo mjegull me bezdis
Qielli turbullohet
Në kacafytje reshë
Litarët e shiut zdirgjen
Fati përkundet mejtueshëm
Në urën e ylberit
Më afër qiellit të purpurtë
Atje ku zbardhin agimet
Pa kuaj të drunjtë!
