Pa njohjen e dritës në hapësirë dhe pa magnetizmin e tokës, natyra e artit nuk vërtetohet. Arti është magnetizimi i tërheqjes njerëzore si njohja e çdo njeriu që synon të marrë iniciativën për të pajisur mjedisin e tij të jetesës ku jeton si domosdoshmërisht në fillim të vokalit dhe vetëm me art njeriu e kupton të vërtetën e dashurisë në realizimin e dijes si dashuri.
Njerëzit, të ndershëm të kësaj natyre të ndershme dhe të sinqertë që mbështesin artin dhe kërkimin e qytetërimit njerëzor të përshtatur me natyrën, të cilën arti e ka dëshmuar që nga lashtësia BC para Krishtit. Pra, njerëzit e natyrës dëshmuan përkushtimin dhe vizionin e tyre ndaj artit, duke imagjinuar dhe duke u mbushur me energji për të ndryshuar njeriun primitiv në botën moderne njerëzore duke dëshmuar se njerëzit i përkasin artit të natyrës dhe vetë arti është si një burim i vetë natyrës që përmirëson jetën dhe shëndetin e merlucit të njeriut ku ai gjendet.
Arti përcaktohet nga vetë talenti njerëzor si një qenie njerëzore e lidhur shpirtërisht me magnetizmin e tokës, me njeriun si mendje dhe zemër, shpirtërisht me horizontin e natyrës, ura që lidh urat dhe shoqërimet miqësore me popujt për të parë kulturën e një njeriu që deshmon se arti nuk vdes kurrë.
Kjo tendencë elektromagnetike i angazhon të gjithë njerëzit që të kenë një efikasitet në objektivin e artit për të jetuar me natyrën dhe botën moderne duke ditur se çdo qenie njerëzore përshtatet vetëm me artin e natyrës, artin e natyrës me ngjyrat e vetë natyrës, me të cilën njerëzit e kërkojnë dritën e diellit….
Prandaj, janë "njëqind milionë vjet të sistemit hapësinor" dhe, pa dijeninë e dritës në hapësirë, si njohuri në horizontin e sistemit hapësinor dhe, pa magnetizmin e tokës, natyra e artit nuk mund të vërtetohet......., sepse toka nuk jeton vetëm dhe, arti im është fizibilitet dhe, realizueshmëruia e çdo njeriu dhe në zhvillimin e vetë qenies njerëzore që në vetë natyrën dominon uji dhe drita.
