Shko......
Shko jashtë
nga arka romake
pëllumb i bardhë
ylli i lindjes
së kontinentit tonë.
Shko......
Shko në Sarajevë
me një degë ulliri në gojë
dhe përpiqu të spërkatësh me ujë të shenjtë
në atë tokë
ku pasioni dhe dhuna
sfidë
arsyeja dhe sensi i shëndoshë.
Aty do të takoni
një zotëri
që del për shëtitje ditë e natë
me lot në sy
mbi rrënojat e një lufte të çmendur,
duke puthur dhe përkëdhelur të pafajshmit
ndërsa përpiqej të qetësonte ndërgjegjet e të dhunshmëve.
Ose sa do të doja të të shoqëroja
në këtë udhëtim
të paqes dhe dashurisë
pëllumbi im ......
Por kjo më mjafton
duke lënë në heshtje shportën time
plot me trëndafila të kuq
pranë portës suaj
për ta marrë me vete
në Sarajevë ......
Gruaja
Grua,
Më pëlqen të të shikoj nga larg
ndërsa unë i admiroj bukuritë
çfarë të dha nëna natyrë.
më pëlqen fytyra jote
duke mbuluar një univers të tërë;
më pëlqen gjoksi yt plot
që lëkundet dhe kërcen ndërsa ecën;
më pëlqejnë këmbët e tua
që të çojnë andej-këtej;
më pëlqejnë duart e tua
pajisje për të përqafuar,
për të përkëdhelur;
Më pëlqen gjithë trupi yt i hollë
simbol i gjallë i gëzimit dhe dashurisë.
Për mua je si një lule.
Kjo është arsyeja pse unë preferoj të mos ju prek
të të lë ashtu siç je.
Je kaq e bukur
sa po të afrohem, vuajnë
petalet e tua delikate.
Unë e di aq mirë
se jam pjesë e një njerëzimi të sëmurë;
skllav i egoizmit të shfrenuar.
Për mua
ti je një pasqyrë
e madhështisë dhe dashurisë qiellore.
Kështu
preferoj t'ju shikoj nga larg
për të mirën tuaj
dhe për të mirën e gjithë njerëzimit.
Një vështrim nga dritarja ime
Ishte një mëngjes dimri
një vajzë qëndronte e ngrirë në një kabinë telefonike
në pardesynë e saj gri ajo u fsheh
fytyra e saj e gjitha e njollosur
në lot, krem dhe buzëkuq
E pashë duke marrë frymë në pëllëmbët e saj
gishtat e saj të hollë dhe të zbehtë
ajo mbante një vath të artë
dhe ajo ende qante
me zemër të thyer
larg në qiell
ylberi si një grua shtatzënë
kaq plot shkëlqim dhe kthesa
e shikoi nga poshtë
vajza ngriti sytë
pa ylberin
dhe buzëqeshi
por ende me lotët që shkëlqenin në faqet e saj
Unë mendoj atë mëngjes
edhe Zoti ishte i kënaqur
I trishtuar është shpirti im
Unë ulem me veten në kolltukun tim
në çatinë e shtëpisë sime
në një mbrëmje të nxehtë vere
duke parë topin e madh të zjarrit
duke u vendosur ngadalë në perëndim.
Rreth meje mbretëron heshtja e përsosur
thyer vetëm nga zogjtë që cicërijnë
në pemët e një kopshti publik
si një mori engjëjsh
që mbulojnë tokën me një vel të zi.
Unë flas me mendimet e mia
duke bërë pyetje pa kuptim
ndërsa ti rri pezull rreth meje bosh.
Një zile bërtet nga kulla
e një kishe aty pranë
duke vajtuar vdekjen e një dite të bukur,
vrasja e kaq shumë të pafajshmëve,
shkatërrimi i natyrës,
vjedhja e paqes nga zemrat e njerëzve.
Atëherë qiriri i dashurisë dridhet i fundit!....
