Nga Shëngjini në drejtim të Valbonës
Fryjnë erëra të tërbuara
Valët e detit kanë marrë dallgë
Ndrydhin dhimbjen ofshamave
Një lot shpirti rri i heshtur,porsi plagë
Qan Valbona me dhimbje pa ndalë
Këngët janë ngrirë në vaje përmallimi
Mall ndjen shkëmbi, bari e mali
Për poetin që i puthte në lule t‘ballit
Në pejza të shpirti
I mbante deri në Amerikë
Zemra gjak i pikonte kur thurte vargje
E atje lart te Shkallët e Grisë
Përgjithmonë iu ngri shikimi
Te Blini e shtroi shtratin
E pushimit në përjetësi
Me krenari babën e thirri:
Ku je o Sadik Selmani i Grisë
Eja së bashku kohërat t’i pleqërojmë
Këmbëkryq ulur n’postajë të dhisë
Ashtu siç na mësoi Leka i Malësisë
Tash
Stuhi malli gulçon pa pushim
Atyre shpateve të Grisë...
Dhjetor, 2021
