Dje erdha bashkë me frymën tënde Shkupi im
Dhe i gjeta lulet ende më pritnin për pak ujë
Dashurinë për Shkupin e sjella me valixhe
Pak ujë dua të pi me e shue etjen e mërgimit
Edhe pse isha larg zemrën e kisha çdo ditë këtu
Me trëndafilat që falin aromën më të bukur
Dikur jetoja me lumturin e qytetit tim të shtrenjtë
Tani dua të rri ma shumë se herave tjera
Të çmallëm me shetitoret që flasin shqip
Kafe do pi me vogëlushët që tani janë rritur
Janë bërë burra e burrënesha si vet Shkupi im
Nuk kam për të qarë ma në qytetin tim
Se mjaft më kanë mbytur lotët atje larg në mërgim
Do fal buzëqeshje secilit që e takoj deri edhe zogjve lart
Do këndojmë së bashku këngën ma të bukur që na shëron.
