Me një cop akull
Të mos m'a ngrin zemrën
Me një cop diell
Të m'a kthen shpresën
Të shërohem nga pikëllimi
Të çlirohem nga mallkimi
Të mos mbes pa zemër
Të mos mbes pa emër
Të dëshmoj për frikën
Të dëshmoj për vuajtjen
Të dëshmoj për mallin
Të dëshmoj për zjarrin
Mē kurorëzon dashuria
Më kryqëzon dashuria
Pse digjem s'gjalli
Pse vdes nga malli
Të dëshmoj për dhembjen
Të dëshmoj për plagën
Pse përballem me acarin
Pse përballem me vdekjen
Pse ma zhbën atdheun
Pse ma vran lirinë
Të lirohem nga errësira
Të lirohem nga vetmia
Të bart mesazhe tokësore
Të bart mesazhe kozmike
I çoj zotit fjalë
Diellin të m'a fal.
8 Marsi
Sot u zgjova me një dhimbje më shumë
Me një plag që dhemb shumë
Me një dashuri më pak
Mungesa jote më tret pak nga pak
Të kërkova në secilën dhomë
Në të vetmin koridor
Dola edhe në oborr
Nuk të takova as sot
Mora vrapin pas teje
Mora mallin plot etje
Mora fushen me sy
Ti mungon edhe aty
Pastaj dhembja më acaron
Pastaj flaka më djegë
Bëhem hiri i saj i ndezur
Mbi varrin tënd sot jam dehur
U ktheva nga dielli
U ktheva nga qielli
Mora pak ngrohtësi
Mora pak mirësi
E di çdo të thotë jeta
E di çdo të thotë ikja
Me këtë zbrazëti në shpirt
Eci çdo ditë
Sot me lot e frikë
E vrarë si me thikë
Sa herë vjen tetë marsi
Në lot mbytem për së gjalli
Nënë sa shumë m' ka marr malli!.
Profesorit tim
(SHefki Muça)
Plagët e atdheut a'i shërove
Nga armiqt kur u mallkove
Me fjalën tënde të ndritur
Bajlozat në kokë i ke krisur
Majë shkëmbi u ngrite
Ball për ballë luftove
Ndeze zjarrin e lirisë
Në secilin prag t'shpisë
Si çlirimtarë u ktheve
Me buzëqeshjen tënde
Ëndrrat tua nuk u shuan
Brezë pas brezi u bekuan
Para se të bjerë muzgu i kujtesës
Nuk je gur i harresës
Ti i mbylle sytë në përjetësi
Ti je i pavdekshem në liri
