Larg përtej deteve dhe horizonteve Përtej brigjeve pa fund
Mes livadheve të blerta dhe cicërima zogjsh gjarpëron tejpërtej një lumë
Atje lashë zemrën mallin e pa shuar nënën
Lashë të dashurit e mi atje lashë kujtimet e paharruar dhe të shenjtën dashuri
Atje mbet loti që s'u tha kurrë
Nga ai lulëzoi pema kurora e saj dha fruta sa s' ka më
Por ende dhimbja s'u shërua
E ndjej s'u bëra e fortë nuk munda më
Atje mbet shkëndija e dashurisë si yll që shndrit në qiell
Atje lashë ëndrrat e fëmijërisë që s'm'u zhdukën përnjëherë
Lashë zemrën e thyer nga malli
Dhimbja e loti nuk u ndalën
Lashë nënën engjëllin e shenjtërisë për mua dhe gjithë botën
Të lutem me fal o nënë
Larg teje jam përherë
Dhembjen e mallin e kemi të përbashkët
A do më falësh ndonjëherë
