Mbi qatin mbuluar me barë
Ku as rrezet së depërtojnë
Nën e Babë në skaje dhome
Të vetmuar një skaje qendrojn
Nën mjerimin e pleqërisë
Mbetur shkretë larg nga fëmija
sytë me rrudha mbushur lot
Që rënkojn nga pleqërija
Ndoshta nesër dot lind djelli
Pëshpërit e mjera Nën
Nëse zoti më jep jetë
Djalit eja kom me i thanë.
Eh gurbet e ti dalësh fare
Qysh fëmijët na i ke marë
Si e presim nesër diten
Rënkon Nëna e mbetu gjallë
Vajton Nëna ditët e vështira
Plaku rrinë në mendime
E që kohë thotë na ka ardhur
Ku po tretet dhembja ime
Eh gurbetit ty të raft mortja
Të na kthehen fëmijët tan
Ndoshta nesër dot del djelli
Këtë kafshët buke bashkë me ngrënë .
