E gozhduan edhe njëherë fjalën
Pas shpine më mallkuan mua dhe zotin
Për çfarë fytyre ka jetue njeriu dje
Atëhere me ngjyrën e korbit ndoshta është përzie
As ferrit nuk e mendoja humbjen e fjalës
Na paskan mësue qentë ta shuajnë urinë
Kur ngordhin hienat këtë ushqim kanë
Të tradhëtojnë botën as nuk qajnë kokën
Dymijë vjet para Krishti edhe mua më gozhduan
Në dysh më ndanë trup e zemër
Vetëm fjalën shqipe ma rujti Tanagra
Në gjiun e mbretërive të Zeusit
Nuk e besoja deri sot se është njeri
Ai që e gozhdoi Krishtin në dysh
Sot çdo ditë më shtohet besimi
Se njeriu e gozhdueka veten e jo djajtë
Të gozhduar me fytyrë nga yjet e dua jetën
Me Krishtin na bashkon fjala e atdheut të lirë
Plagët le të mbesin plagë nëse janë plagë miku
Vetëm dhembjen e armikut kurrë s᾽dua ta duroj.
E modifikuar për lexuesit AGIM DESKU
