Më ke ngushtue o diell
Miedis verës ma ngrive frymën
Më bane si të rebelit të dehur
Sepse të deshta tërë botën më e ndriçue
Të fala kur vinin kendej stuhitë
Më duhej detin ta mbaja me forcën time
E më u zgjue para gjelit atij këngëtarit të moçem
Që mirë këndojke maje sanës se livadheve të kosituna
Eu bre diell si u bane me mentë e mia
E s`dija ta humbja udhëtimin tim vetëm njëherë
Po nuk ish ba name edhe unë nëse kisha humb diku
Ndoshta zogjtë mërgimtarë m`i kishin gjetur veç sytë
Të kisha pa për të fundit herë oj Heroina ime
I kishim kositë kullotat e deleve në Rugovën tënde
Pa asnjë kostar vetëm unë e ti baresha e gjyshit
Pse bre shkova kaq larg tash të kisha këtu tuj thirrë
Për dasmën e nusërisë tënde kojshi e axhallarë
E dajtë të kishin sjell dhuratat ma të bukura për hyjrinë e tyre
Unë e mami të kishim përcjellë deri në qerren e krushkit
Porosinë ia kisha dhënë dhëndrrit më të dashtë shumë.
