Dhurojani skamnorit ilaçin
Që ka shijen e qumështit të nënës
Dhurojani fëmijës buzëqeshjen
E t'i ndrijë fytyra si rrezet e hënës
Edhe të sëmurëve dhurojuni kurajo
Që sëmundjen do ta mundin
Dhe pleqve që hecin kërrusur
Ndihmojuni pleqërinë për ta zbutur
Dhurojani fëmijës suaj mitar
Në vesh ninullën ngadalë
Tregojuni të tjerëve ato që i dini
Dijen në vete mos e ndryni
Që ta kuptojnë të natës skëterrë
Dhe dritën e ditës përherë
Ndihmojuni të varfërve, vëllezër
Mos i lini të mjerë
Dhurojani alfabetin e dijen
Atyre që kanë nevojë
Le të besojnë në mirësinë tuaj pastaj
Vetes le t'u besojnë
Zgjatjuani duart, vëllezër
Si shprehje ngushëllimi
Atyre që s'kanë prindër, jetimes a jetimit
Le të mësojnë edhe ata si pritet mjerimi
Si shërohet zemra e lënduar
Me fjalë të ëmbla ngushëllimi
E skamnorëve nëse dashuri ju keni dhuruar
Ta dini vëllezër se i keni pasuruar
Ai më s'është skamnor
E ju do t'jeni të bekuar
