Bora Krasniqi Balaj u lind më 29 gusht 1970 në Pejë. Shkollën fillore e mbaroj në fshatin Poqestë dhe në Gorazhdevc, të mesmën në Gjimnazin “ Bedri Pejani”. Në qytettin e Pejës ,ku mbaroj edhe Shkollën e Lartë për ekonomi. Më pas plotësoi studimet e modes dhe dizanjos në Tiranë, për të vijuar me studimet për Diplomaci ndërkombëtare në Universitetin e Prishtinës. Hulumtimin për etnografi e filloi mbas Luftës, duke mbledhur dhe studiuar veshjet popullore shqiptare në Kosovë dhe në trojet e tjera etnike, duke organizuar edhe shumë promovime dhe ekspozita të ndryshme, brenda dhe jashtë vendit. Krijoi Kompanin BORAFASHION në vitin 2003 në Gjakovë, ku ofroi studime në fushën e modes dhe shërbime për klient, duke vazhduar te kontriboj kultures në qytet. Me poezi merret qe në fëmijëri. Veprat letrare “ Zogu pa çerdhe”, Poezi, Tirane 1997, “ Loti në sy”, Poezi, Prishtine2003, “ Veshjet Tradicionale Shqiptare në Kosovë, Etnografi, Gjakovë, 2009. Romanin “ Heshtja” 2020.
Lere shpirtin të FLAS
Dallget e detit soditen nga era qe lidh kontinentet
po shembet nga termeti i ritmit zemra plagosur plot malle
te lere shpirtin te flas
lere te lire te shetis
qendroi ngujuar bashke me pranveren e vonuar
lere shpirtin te flas
lere lere te flas bashk me agimin
qe sot e prita te me zbardh
pa fol veç per ty
lere lere shpirtin te fals
Pritem!
Unë do të vi ,ti më prit
rruga ime eshte ndertim vargu pa kthesa
por ne gjatesi me gjate seç mendon ti
un do te vi
po vi te te dhuroi pak nga shpirti im
un po vi, edhe pse oqeani na ndan
un po vi se ndjej shum mall
po vi vetem per nje puthje ne ball
po pritme sonte se po vi
ti do ta kuptosh se ti ende je gjall
me prit se po vi
po ne agim prap do jem larg
Dashuro pa fjalë…
Vetëm një shikim i lehtë
mjafon shpirtat qenka njoh edhe me pare
i zhytur ne lumin e bardh
nje udhetim i gjate i dy shpirtave hyjnor
dashuro pa fjael,te te flas e permbys keshtjellen e krijuar
me mire rri me shiko dhe eshte zemra ajo qe te do
vazhdo, dashuro pa fjale
Engjëll im
Si te këpus poezinë
ndjesi malli
unë nëse isha engjëll
nuk vara buzet
por, thjeshte sdesha ti te venitesh
e vetmja ime
ndjesi dashurie
a e di kam shume
malle, qaramania ime
nuk dua te merzis engjell im ,,,
Krenaria
Nuk kam dëgjuar te vdes kush nga dashuria
por edhe as nga xhelozija
vetëm krenarija te mbyt çdo ditë
Pse
ma kujton njeriun e dashuruar
qe humb sensin e te qenit njeri
humb sensin e te qenit burre
hija e vet e tremb ,fjalet dhe imagjinata
xhelozija e tradhtojne e ngulfasin dhe e sundojne
e humbe veten por edhe te shtrejten lumturi
qe se kuptoi dot ,se duroi dot dhe kerkoi lirine
pse- ja ne vend dashurie ,dhurata qe kurr s’ kerkoj
nuk munde te jesh ashtu siç i premtove me butesin e shpirtit
ca te premtosh tani
per ate eshte e kote
ajo iku bashk me shpendet shtegtare e lir ne qiellin blu , dashuri tek ty nuk ka
Edhe…
edhe emrin e ndrroj nga xhelozija
edhe veten te vdekur e shpalli
e ndjenjat i perpiu
vetem per dashurin nga meria
ah sikur te jetoja
edhe jeten ta kuptoj dhe ty te dashuroi
e xhelozin mos ta njoh
sa here pjeku me the
edhe endrra mos i ler endrra luaj bashk me tingujt e jetes
e vdekjes mos i sherbe
po po djalli udheton ne mendjen tende
o njeri nga gjaku e mishi
ai u be udherrefyes yt ne ndjenjat tua te brishta
ai ka vetem nje enderr
tek shkoi te ajo ,ta shikoi nga larg
dashuri si ofron dot ajo tjetrit i takon ,
ajo tjeter njeri do ,e humba jo qe ajo sme do
por in isha shkaktar ,nuk e kuptova dot
mendova se dashurin duhet ta mbyllesh ne kafaz
dhe ti besh dhurata te cmuara
por u mashtrova kot
Mbrëmë…
Mbrëmë erdha tek ty
aty ku kurorzuam dashurine
erdha tek ty, te betohem se njesoi u ndjeva
me puthe ballin bashk me duart me shterngove
thure nje poezi, edhe pse nuk te shkon fare por nga malli
ti ende me do
po po endrra me solli mbrm aty ,ti ishe gjalle dhe i ngroht
si dikur,u çmallem dhe ne agim prap u ndam
Krenaria ime e thyer…
Në rrugë kaloj netet per krenarin time
nga nje intelektuale u shendrrova ne asgje dhe ne hiq
vetem per krenarin ti nuk me ofrove streh
e as frymes tende nuk i erdhe ne ndihm
deshe edhe ti te vallzoje bashk me ujqerit
qe te thyhesha ashtu siç u thyeva
Nga ti…
nga ti mesova ta dua veten
nga ti ndjeva ngrohtesi ,
tek ti pash syte e mi te bukur dhe nurin e bardhesies
nga ti mesova te shkruaj te pikturoi, por edhe te ndjej dhe jetoi
nga ti, qe shume vone te njoha dhe me dukej se njiheshim gjate
nga ti jeta ime mori frymë
