Që në kohët nga lashtësia
Është një popull me histori,
N’dër shtërngata e kohë t’vështira
I bëri ballë ç’do stuhi.
E pse sot jemi të ndarë
Sa krishterë sa musliman
Këto besime që na kan nda
E kan një peshë shumë të randë.
Sa në kryq ,e sa në hënë
Besojnë ashtu siç u kan thënë
E nuk e dine një të vërtetë
Se janë të lindur prej një nane.
Në këto toka të Ilirikut
Jetoi ndër shekuj ky popull i lashtë
Dhe besuan se kush i krijoi
Dhe besimin në Zot e kanë.
E mandej se si besuan
Në shumë fe duke u nda
Besuan në Tokë, Diell e Hënë
Por vatanin nuk e dhanë.
Dhe Zoti e pat thënë me gojë
Se njerezimin e krijova vet
E ata u ndanë në popuj
Dhe keshtu ka për të mbetë
Edhe besimet vet i zgjodhën
Ashtu si ata e dashtën vet,
E mua le t’më luten si të duan
Lutjet do u pranoj të gjithëve njejt.
E shqiptar popull nder shekuj
Mos dëgjoni ata të huaj
Se feja nga njeriu është mendu
Vetëm ma leht për t’na sundu.
Enver Sahiti
