LAVJERRËSI
Në një cep të gjithësisë
Koha kërciti gishtat
Fjala iu kap buzëve
Jeta lindi
Nga barku i qiellit
Në tokë
U mboll njeriu
Puna e parë që bëri
Sapo doli nga djepi:
Pështyu përreth
E dyta:
Pështyu fytyrën e vet
Deri në gjysmë të trupit
U plak
Në prehrin e grave
Gjysmën tjetër e fali
Ditën që zbrazi sytë
Në gjoksin e një varrmihësi
Zanafillës i mbeti
Një halë në fyt
Të zezën e braktisi ngjyra.
VIJA E ABELIT
Të gjithë profetët e puthën
Atë trup të vdekshëm
Të ngjizur nga pluhuri
Lëkura e tij hyri
Në lëkurën e tyre
Para tij
Murgeshat njëra-tjetrës i lanë këmbët
Deti u bë i gjallë
Mureve të shtratit të vet u ngjit
Një dorë e bardhë
Nga retë shkokloi pikat e shiut
Edhe një engjëll
U kthye në shtëpi
Drita
U dha syve të ngrihej.
ËNDRRA BALLKANASE
Ditën që legjendat nxorën gjuhën
E nisën të flasin
Historinë e vuri në litar
Kufijtë i vendosi me grykë të pushkës
Deri aty ku binte hija e arrës
Që rrënjët i kishte në oborrin e saj
E degët në tokën e fqinjëve
Jetën e preu në besë
Për harta të dala boje
Një herë në shtatë dimra
Matë mjekrat në fytyrat e luftëtarëve të rënë
E përqeshë malësorët
Që ende i besojnë fjalës.
MËKATARI
Jetoi
Pa u bërë emër
Mijëra herë
Veten e zuri
Duke ia bërë të huajës me sy
Kurrë nuk u mësua
Të dojë diçka
Pa e prekur me dorë
Për t’u ngjitur lartë
Qafën e pat e shkurtër
Nata e fundit e zuri
Në një shtëpi pa letra dashurie
Diku
Një macë lëpiu bishtin e saj.
KAFSHUESI I MOLLËS
Para se të bëhej murg
Gjahtar fustanesh ishte
Që secilën lule e këpuste
Me prekjen e parë
Një natë
Nga ëndrra u zgjua i djersitur
Iu duk
Sikur dikush ia shkundi njërin bri
Të nesërmen
Dashurinë e trupit e hodhi në ajër
Një tjetër gjeti
Koreve të tokës.
NËSE
Nëse një ditë
Toka do të ngjitej në qiell
E qielli do të zbriste në tokë
Athua ku do të kishte më shumë dashuri?
